สายเกินไป
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเกือบทุกภาคเรียน ผมบอกนักศึกษาปีหนึ่งวิชาการเขียนอยู่บ่อยๆว่าต้องส่งการบ้านที่จะมีมามากมายตามเวลาเพื่อจะผ่านวิชานี้ แต่ก็เกือบทุกภาคเรียนที่บางคนไม่เชื่อผม พวกเขาจะลนลานส่งอีเมล์มาหลังจากการเรียนวันสุดท้ายและให้เหตุผลต่างๆที่พวกเขาไม่เอาใจใส่สิ่งที่ได้รับมอบหมายไป ผมไม่ชอบเลยที่จะต้องบอกพวกเขาว่า “ผมเสียใจแต่มัน สายไปแล้ว คุณไม่ผ่านวิชานี้”
พระคริสต์ท่ามกลางพายุ
เมื่ออายุ 27 ปี แรมบรังด์วาดรูปทิวทัศน์ท้องทะเลชื่อพระคริสต์อยู่ท่ามกลางพายุในทะเล กาลิลี ที่มาจากเรื่องราวในมาระโกบทที่ 4 ภาพของแรมบรังด์โดดเด่นที่แสงและเงา เน้นให้เห็นเรือลำเล็กที่กำลังจะแตกท่ามกลางพายุเกรี้ยวกราด ขณะที่เหล่าสาวกกำลังพยายามต้านคลื่นลมอยู่นั้น พระเยซูกลับนิ่งสงบ แต่ที่ประหลาดที่สุดคือในเรือนั้นมีสาวกคนที่ 13 ด้วยผู้เชี่ยว-ชาญด้านศิลปะบอกว่าคนนั้นอาจเป็นแรมบรังด์เอง
คำถามเจาะลึก
ไม่กี่ปีหลังจากสงครามกลางเมืองในอเมริกา นายพล ลิว วอลเลซแห่งกองทัพสหภาพ ได้พบกับนายทหารร่วมทัพคือพันเอก โรเบิร์ต อิงเกอร์ซอลบนรถไฟ อิงเกอร์ซอลเป็นผู้นำแนวคิดที่ว่าพระเจ้าพิสูจน์ไม่ได้ ส่วนวอลเลซเป็นผู้เชื่อ เมื่อบทสนทนาของทั้งสองวกเข้ามาเรื่องความเห็นที่แตกต่างด้านจิตวิญญาณ วอลเลซรู้ว่าเขาไม่สามารถตอบคำถามและข้อสงสัยของอิงเกอร์ซอลได้ ด้วยความอับอายที่ตนเองไม่มีความเข้าใจเรื่องความเชื่อมากพอ เขาจึงเริ่มค้นหาคำตอบจากพระคัมภีร์ ผลที่ได้คือนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องเบนเฮอร์ มหากาพย์จอมวีรบุรุษ ซึ่งประกาศเรื่องราวชีวิตขององค์พระผู้ช่วยให้รอดด้วยความมั่นใจ
เรียนรู้ที่จะรัก
เมื่อ ฮานส์ เอเกเด ไปเป็นมิชชันนารีที่กรีนแลนด์ในปี 1721 เขาไม่รู้ภาษาอินูอิท เขาเป็นคนชอบใช้อำนาจและมีปัญหาในการทำดีต่อคนรอบข้าง
ลงบันได
ภาพวิดีโอเริ่มต้นด้วยลูกสุนัขตัวหนึ่งคือเดซี่ ยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุดและไม่กล้าที่จะลงมา เดซี่ไม่สนใจว่าจะมีคนส่งเสียงให้กำลังใจมากแค่ไหนจากด้านล่าง และยังคงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร มันอยากลงมาหาพวกเขามาก แต่ความกลัวทำให้มันก้าวไม่ออก จากนั้นก็มีสุนัขตัวใหญ่กว่าตัวหนึ่งมาช่วย ไซมอนวิ่งขึ้นบันไดและวิ่งลงมา ทำให้เดซี่ดูว่าทำได้ไม่ยาก แต่เดซี่ก็ไม่เชื่อ ไซมอนจึงทำให้ดูอีกครั้ง คราวนี้ช้าลงกว่าเดิม แต่เดซี่ก็ยังกลัว ไซมอนจึงวิ่งขึ้นไปและทำให้ดูอีกครั้ง ในที่สุดเดซี่ก็กล้าพาขาหลังให้ตามขาหน้าของมันไป โดยมีไซมอนอยู่ข้างๆ สุนัขทั้งหมดโห่ร้องด้วยความยินดี!
ปลาขี้กลัว
การดูแลตู้เลี้ยงปลาน้ำเค็มไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมต้องทำปฏิบัติการทางเคมีแบบเคลื่อนที่เพื่อคอยวัดระดับไนเตรดและปริมาณแอมโมเนีย ผมต้องเติมวิตามิน ยาปฏิชีวนะ ยาซัลฟา และเอนไซม์ ผมต้องกรองน้ำด้วยใยแก้วและถ่าน
ไม่ปล่อยให้ตก
เมื่อผมเป็นเด็ก สิ่งหนึ่งที่ผมชอบคือการเล่น ไม้กระดกในสวนสาธารณะใกล้บ้าน ปลายแต่ละข้างของไม้กระดานจะมีเด็กนั่งอยู่ฝั่งละหนึ่งคนแล้วผลัดกันกระดกขึ้นลง บางครั้งคน ที่กระดกลงจะนั่งอยู่อย่างนั้นและปล่อยให้เพื่อนค้างอยู่ด้านบนร้องให้ปล่อยเขาลงไป แต่ที่ร้ายที่สุดคือการลุกขึ้นจากไม้กระดกแล้ววิ่งหนีขณะ ที่เพื่อนลอยค้างอยู่กลางอากาศ เพื่อนคนนั้นจะร่วงลงมาอย่างแรงและเจ็บก้น
ร้องว่า...ฮาเลลูยา!
ไม่กี่วันก่อน ผมแอบเห็นบ็อบซึ่งเป็นเพื่อน สูงวัยของผมปั่นจักรยานอย่างจริงจังอยู่ที่สถานออกกำลังกายแถวบ้าน เขาจ้องไปที่จอแสดงความดันโลหิตที่นิ้วมือของเขา“ทำอะไรอยู่น่ะ?” ผมถาม“กำลังดูว่าผมยังมีชีวิตอยู่ไหม” เขาพึมพัม“แล้วจะทำอย่างไรถ้าเห็นว่าคุณตายไปแล้ว?” ผมถามอีก“ก็ร้องว่า ฮาเลลูยา!” เขาตอบด้วยรอยยิ้มแจ่มใส
ความปรานีมีน้ำใจ
ระหว่างที่ผมกำลังเดินทางกับเพื่อนๆเราเห็นครอบครัวหนึ่งจอดรถอยู่ข้างถนน เพื่อน ผมจึงจอดรถลงไปช่วย เราช่วยจนเครื่องยนต์ ติด ได้คุยกับพ่อและแม่ของครอบครัวนั้น และให้เงินเป็นค่าน้ำมันรถ คนที่เป็นแม่ขอบคุณแล้วขอบคุณอีก เราตอบว่า “เราดีใจที่ได้ช่วยคุณ และเราช่วยในพระนามของพระเยซู” ขณะที่ ขับรถจากมา ผมคิดว่าเพื่อนของผมช่วยเหลือคนอื่นและบอกว่าพระเจ้าทรงเป็นแหล่งของความมีน้ำใจนี้ได้อย่างไม่เคอะเขิน
