ความอบอุ่นของตะวัน
วันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน 1963 ไบรอันวิลสัน และไมค์ เลิฟ แห่งวงเดอะ บีช บอยส์แต่งเพลงเพลงหนึ่งในแนวที่ต่างไปจากเดิมเป็นเพลงเศร้าเกี่ยวกับความรักที่หลุดลอยไป ไมค์กล่าวว่า “เป็นการสูญเสีย ที่ทำให้เป็นทุกข์แต่ข้อดีของมันคือ ทำให้รู้จักความรัก” พวกเขาตั้งชื่อเพลงว่า “ความอบอุ่นของตะวัน”
ลาก่อน
เมื่อ แม็กซ์ ลูคาโด้ เข้าร่วมการแข่งขันไตรกีฬา เขาได้สัมผัสประสบการณ์เกี่ยวกับพลังด้านลบของการบ่น เขากล่าวว่า “หลังจากว่ายน้ำไป 1.9 กิโลเมตร และขี่จักรยาน 90 กิโลเมตรผมไม่เหลือพลังงานมากนักสำหรับการวิ่งอีก 21 กิโลเมตร คนที่กำลังวิ่งอยู่ข้างๆ ผมก็เช่นเดียวกัน เขาพูดว่า “เลวร้ายจริงๆ การลงแข่งครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตผม” ผมบอกว่า “ลาก่อนนะ” แม็กซ์รู้ดีว่า หากเขาฟังต่อไป เขาคงจะเริ่มเห็นด้วยกับชายคนนี้ เขาจึงบอกลา และวิ่งต่อไป
วัฒนธรรมใช้แล้วทิ้ง
ทุกวันนี้เราอยู่ในวัฒนธรรมใช้แล้วทิ้ง ลองใช้เวลาสักนาทีนึกถึงสิ่งที่ถูกผลิตขึ้นมาเพื่อจะถูกทิ้ง เช่น มีดโกน ขวดน้ำ ไฟแช็ก จานกระดาษ ภาชนะพลาสติก สิ่งของถูกใช้ โยนทิ้ง และแทนที่ด้วยของใหม่
ความหวังที่จะไปต่อ
เครื่องบินพลังแสงอาทิตย์ชื่อ โซลาร์ อิมพัลซ์ บินได้ทั้งวันทั้งคืนโดยไม่ใช้เชื้อเพลิง ผู้คิดค้นคือ เบอร์แทรนด์ พิคคาร์ด และอังเดรบอร์ชเบิร์ก ซึ่งหวังว่าจะนำเครื่องนี้บินรอบโลกในปี 2015 ตอนกลางวัน เครื่องบินใช้พลังงานแสงอาทิตย์และสะสมพลังงานไว้เพียงพอที่จะใช้ตอนกลางคืน พิคคาร์ดกล่าวว่า เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น “เรามีความหวังอีกครั้งหนึ่งว่าเราสามารถไปต่อได้”
สูญเสียความทรงจำ
บางครั้งเมื่อเราเผชิญกับช่วงเวลาที่มีปัญหาเราอาจมีอาการความจำเสื่อมด้านจิตวิญญาณ และหลงลืมพระคุณของพระเจ้า แต่วิธีที่ดีที่จะรื้อฟื้นหัวใจที่รู้จักขอบพระคุณขึ้นใหม่ คือให้เราจัดเวลาที่จะไม่ถูกรบกวน และตั้งใจรำลึกถึงการที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมให้เราในอดีต และขอบพระคุณพระองค์
ถ้อยคำสำหรับผู้ตรากตรำ
มีคำโบราณกล่าวว่า “อย่ากัดคำใหญ่เกินกว่าจะเคี้ยวไหว” เป็นการฉลาดที่จะไม่รับภาระหน้าที่มากเกินกว่าที่เราจะจัดการได้ แต่บางครั้งเราก็ยังถูกโถมทับด้วยขนาดและความยากของงานที่เราตัดสินใจทำ
ไม่ใช่เสาผูกม้า
คุณอาจเคยได้ยินคำพูดที่ว่า “อดีตคือป้ายบอกทาง ไม่ใช่เสาผูกม้า” คนเรามักยึดติดกับความทรงจำของ “วันวานอันแสนหวาน” แทนที่จะใช้ประสบการณ์เพื่อค้นหาทางที่จะเดินไปข้างหน้า เราทุกคนมีโอกาสตกอยู่ใต้อิทธิพลของการยึดติดกับอดีต เราจึงไม่ยอมก้าวไปไหนมัวแต่ถวิลหาสิ่งที่เคยเกิดขึ้น
ความทรงจำที่ถูกลืม
ไม่นานมานี้ เพื่อนสมัยเด็กของผมคนหนึ่งส่งรูปทีมของเราที่เป็นนักกรีฑามัธยมปลายมาให้ทางอีเมล์ ในรูปขาวดำเก่าๆ ใบนี้มีเด็กวัยรุ่นหน้าตาคุ้นเคยกลุ่มหนึ่งกับโค้ชอีกสองท่าน ภาพความทรงจำแสนสุขจากการวิ่งระยะสั้นและระยะยาวในการแข่งขันกรีฑาผสมหวนกลับมาทันทีแต่ถึงแม้ผมจะมีความสุขกับการได้ย้อนรำลึกความหลัง ผมยังรู้สึกว่า ผมกลับลืมสิ่งเหล่านั้นและเปลี่ยนไปสนใจสิ่งอื่นได้ง่ายเหลือเกิน
เปลี่ยนมุมใหม่
เป็นเวลาสามเดือนที่ฉันได้เกาะขอบเวทีชมฝีพระหัตถ์อันอัศจรรย์ของพระเจ้า หรือฉันควรพูดว่าชมจากมุมสูง เพราะคนงานได้ติดตั้งกล้องไว้สูงเก้าสิบฟุตเหนือพื้นดินในสวนพฤกษศาสตร์นอร์ฟอล์ก เพื่อถ่ายทอดภาพจากรังครอบครัวนกอินทรีหัวขาวให้ผู้ชมออนไลน์ได้ชม
