บทเรียนสำหรับเด็ก

ตอนที่ลูกสาวเล่าปัญหาที่เจอในห้องอาหารโรงเรียนให้ฟัง ฉันคิดทันทีว่าจะแก้ปัญหาให้ลูกได้อย่างไร แต่แล้วก็มีความคิดอีกอย่างคือ บางทีพระเจ้าอาจอนุญาตให้เกิดปัญหาขึ้น เพื่อลูกจะได้เห็นการงานของพระองค์และรู้จักพระองค์มากขึ้น แทนที่จะรีบวิ่งไปช่วย ฉันตัดสินใจอธิษฐานกับลูก ปัญหาคลี่คลายได้โดยฉันไม่ต้องช่วยเลย

บอกลา

การบอกลาครอบครัวและเพื่อน สถานที่โปรดและคุ้นเคย การงานหรือชีวิตความเป็นอยู่นั้นเป็นเรื่องยาก

เริ่มต้นที่เรา

เมื่อโรเจอร์ อีเบิร์ต นักวิจารณ์ภาพยนตร์เจ้าของรางวัลพูลิทเซอร์เสียชีวิต เพื่อนนักข่าวเขียนเกี่ยวกับเขาว่า “ท่ามกลางเรื่องอื้อฉาว เกียรติยศ และชื่อเสียง บทสัมภาษณ์พิเศษและการกระทบไหล่คนดังในวงการ อีเบิร์ตไม่เคยลืมหัวใจหลักของสิ่งที่เราทำ นั่นคือ การวิจารณ์หนัง และเขาทำด้วยความร้อนรนที่น่าเอาอย่างและปัญญาที่แสวงหาความจริง”

ลงบันได

ภาพวิดีโอเริ่มต้นด้วยลูกสุนัขตัวหนึ่งคือเดซี่ ยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุดและไม่กล้าที่จะลงมา เดซี่ไม่สนใจว่าจะมีคนส่งเสียงให้กำลังใจมากแค่ไหนจากด้านล่าง และยังคงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร มันอยากลงมาหาพวกเขามาก แต่ความกลัวทำให้มันก้าวไม่ออก จากนั้นก็มีสุนัขตัวใหญ่กว่าตัวหนึ่งมาช่วย ไซมอนวิ่งขึ้นบันไดและวิ่งลงมา ทำให้เดซี่ดูว่าทำได้ไม่ยาก แต่เดซี่ก็ไม่เชื่อ ไซมอนจึงทำให้ดูอีกครั้ง คราวนี้ช้าลงกว่าเดิม แต่เดซี่ก็ยังกลัว ไซมอนจึงวิ่งขึ้นไปและทำให้ดูอีกครั้ง ในที่สุดเดซี่ก็กล้าพาขาหลังให้ตามขาหน้าของมันไป โดยมีไซมอนอยู่ข้างๆ สุนัขทั้งหมดโห่ร้องด้วยความยินดี!

เครื่องแต่งกายหรือเครื่องแบบ?

ยูนีส แมคการ์ราฮาน ได้พูดหนุนใจเกี่ยวกับการสร้างสาวกคริสเตียนว่า “เครื่องแต่งกายนักแสดงคือสิ่งที่คุณสวมใส่ เพื่อแสร้งว่าคุณเป็นสิ่งที่คุณสวมใส่ แต่เครื่องแบบเตือนว่าคุณคือชุดที่คุณสวมจริงๆ”

ทำให้หาย “อยากได้”

เมื่อภรรยาของผมยังเด็ก เธออาศัยอยู่ที่เมืองออสติน รัฐเท็กซัส คาร์ไลน์ มาร์นีย์ เป็นทั้งเพื่อนบ้าน ศิษยาภิบาล และเพื่อนของครอบครัวของเธอ ครั้งหนึ่งเขาพูดลอยๆ เกี่ยวกับความพอใจ ซึ่งกลายมาเป็นคำพูดติดปากประจำครอบครัวของเธอ “ดร.มาร์นีย์พูดว่า ‘เราก็แค่ต้องทำให้หายอยากได้’ ”

บทเพลงจากการต่อสู้

ในภาพยนตร์สารคดีเกี่ยวกับนักเล่นกีต้าร์ทั้งสามผู้เป็นตำนาน แจ็ค ไวท์ ได้พูดถึงหัวใจสำคัญของการแต่งเพลงว่า “หากคุณไม่มีการต่อสู้อยู่ภายในหรือรอบข้างคุณ จงสร้างมันขึ้นมา”

บทเพลงที่มีความหมายต่อเรามากที่สุด คือบทเพลงที่มาจากความรู้สึกส่วนลึกที่สุดของเรา บทเพลงสดุดี ซึ่งมักจะถูกเรียกว่า “หนังสือเพลงในพระคัมภีร์” หลายบทล้วนกลั่นออกมาจากการต่อสู้ดิ้นรน บทเพลงเหล่านั้นเข้าถึงความรู้สึกผิดหวังและความกลัวของมนุษย์ แต่ชี้ให้เราเห็นถึงความรักมั่นคงของพระเจ้าเสมอ

ในสดุดี 31 ดาวิดเขียนไว้ว่า “ข้าแต่พระเจ้าขอทรงพระกรุณาแก่ข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์กำลังทุกข์ใจ นัยน์ตาของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไปเพราะความระทม ทั้งจิตวิญญาณและร่างกายของข้าพระองค์ด้วย” (สดด.31:9) ท่านพูดถึงข่ายที่ดักท่านอยู่ (สดด.31:4) ความบาปของท่านเอง (สดด.31:10) การถูกเพื่อนๆ ทอดทิ้ง (สดด.31:11-12) และแผนปองร้ายชีวิตท่าน (สดด.31:13)

แต่ถึงกระนั้น ดาวิดไม่ได้หวังใจในกำลังของตนเอง แต่หวังใจในพระเจ้า“ข้าแต่พระเจ้า แต่ข้าพระองค์วางใจในพระองค์ ข้าพระองค์ทูลว่า ‘พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์’ วันเวลาของข้าพระองค์อยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ ขอพระองค์ทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นมือศัตรู และผู้ข่มเหงของข้าพระองค์” (สดด.31:14-15)

พระธรรมสดุดีเชิญชวนให้เราเทหัวใจของเราออกต่อพระเจ้า เพราะพระองค์ทรงสะสมความดีไว้เพื่อผู้ที่วางใจในพระองค์ (สดด.31:19) -DC