คิดถึงคนยากจน
ในปี 1780 โรเบิร์ต เรคส์ มีภาระใจกับเด็กที่ยากจนและไม่ได้เรียนหนังสือในย่านที่เขาอาศัยอยู่ในลอนดอน เขาเห็นว่าไม่มีใครทำอะไรเพื่อช่วยเหลือเด็กเหล่านี้เลย เขาจึงลงมือทำสิ่งที่ยังไม่มีใครทำ
เพื่อนตอนตีสอง
คนเล่าให้ผมฟังถึงกลุ่มผู้เชื่อที่มีสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น คนหนึ่งที่เป็นหญิงวัย 93 ปี บอกว่า “ฉันสามารถโทรศัพท์หาใครก็ได้ในกล่มุตอนตีสอง และไม่ต้องรู้สึกเกรงใจหากฉันจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือ” ไม่ว่าจะเป็นการอธิษฐานเผื่อ การช่วยเหลือหรือการอยู่ด้วยเวลามีปัญหา เพื่อนกลุ่มนี้มีพันธะผูกพันแก่กันและกันโดยไม่มีเงื่อนไข
กุญแจคู่รัก
"กุญแจคู่รัก” เป็นปรากฏการณ์ที่กำลังแพร่หลายขึ้นเรื่อยๆ มีคู่รักนับแสนคู่ได้คล้องกุญแจแห่งความรักไว้ตามสะพาน ประตู และรั้วหลายแห่งทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นฝรั่งเศส จีน ออสเตรีย สาธารณรัฐเชค เซอร์เบีย สเปน เม็กซิโก และไอร์แลนเหนือ คู่รักจะสลักชื่อของตนลงบนแม่กุญแจแล้วนำไปคล้องไว้ในที่สาธารณะเพื่อเป็นสัญลักษณ์ถึงรักนิรันดร์ เจ้าหน้าที่ประจำสถานที่บางแห่งไม่พอใจนัก เพราะหากมีกุญแจมากเกินไปอาจทำให้เกิดอันตรายได้ บางคนคิดว่าการทำเช่นนี้เป็นการทำลายทรัพย์สินของรัฐ แต่บางคนมองว่าเป็นศิลปะอันงดงามและเป็นภาพของสัญญารัก
ถูกล้อม
ช่วงสงครามบอสเนีย (1992-1996) ประชาชนและทหารกว่า 10,000 คนถูกสังหารกลางกรุงซาราเจโว เมื่อกระสุนและลูกปืนใหญ่เทลงมาราวห่าฝนจากภูเขาที่ล้อมรอบ นวนิยายเรื่อง นักเล่นเชลโลแห่งซาราเจโวของสตีเว่น แกลโลเวย์เล่าเรื่องในตอนนั้นซึ่งเป็นการปิดล้อมเมืองหลวงที่ยาวนานที่สุดในการสงครามสมัยใหม่ ตัวละครสามคนต้องตัดสินใจว่า พวกเขาจะสนใจแต่ตัวเอง พยายามเอาตัวเองให้รอด หรือจะมองข้ามสถานการณ์ของตัวเองเพื่อไปช่วยเหลือคนอื่นในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยากอันสาหัส
สาวน้อยโบกเรือ
ช่วงปลายศตวรรษ 1800 ถึงต้น 1900 ภาพที่คุ้นตาเมื่อเรือเข้าเทียบท่าเรือซาวานนาห์ในรัฐจอร์เจีย คือ ภาพของฟลอเรนซ์ มาร์ทัส หรือ “สาวน้อยโบกเรือ” ตลอด 44 ปีฟลอเรนซ์ต้อนรับเรือใหญ่จากทั่วโลกด้วยการโบกผ้าเช็ดหน้าตอนกลางวันและโคมตอนกลางคืน ทุกวันนี้ อนุสาวรีย์ของฟลอเรนซ์และสุนัขที่ซื่อสัตย์ของเธอ ตั้งอยู่ในสวนสาธารณะมอร์เรลพาร์ค ในซาวานนาห์ เพื่อต้อนรับเรือที่เข้าเทียบท่าตลอดไป
มาเพื่อช่วย
ผู้สื่อข่าวเจคอบ รีส์บรรยายถึงสภาพความยากจนในนิวยอร์คศตวรรษที่ 19 ได้ชัดเจนจนผู้อ่านต้องขนลุก หนังสือชื่อ ชีวิตความเป็นอยู่ของคนอีกครึ่ง เป็นการผสมผสานระหว่างงานเขียนกับภาพถ่ายของเขาที่ให้ภาพชัดเจนจนคนทั่วไปไม่อาจปฏิเสธการมีอยู่ของความยากจนที่น่าหดหู่นั้นได้ รีส์เป็นลูกคนที่สามในจำนวนพี่น้อง 15 คน เขาถ่ายทอดได้อย่างแจ่มแจ้งเพราะเคยอยู่ในโลกที่สิ้นหวังนั้นมาก่อน
สติปัญญาบนอินเตอร์เน็ต
ถ้าเราอ่านข่าวทางเว็บไซต์และเลื่อนลงไปด้านล่าง เราจะเห็นช่อง “แสดงความเห็น” ที่ผู้อ่านสามารถแสดงความคิดเห็นของตนได้ แม้แต่เว็บไซต์ที่มีชื่อเสียงดีก็ยังมีคนระบายอารมณ์ด้วยถ้อยคำหยาบคายถากถางโดยไม่มีมูลและตั้งสมญานามต่างๆ
ความคิดของผู้รอดชีวิต
หลังจากที่หญิงชาวเกาหลีใต้วัย 71 ปีได้รับการช่วยชีวิตจากเหตุการณ์ที่เรือข้ามฟากล่ม เธอต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิดของผู้รอดชีวิต ขณะนอนอยู่โรงพยาบาล เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอรอดจากอุบัติเหตุที่คร่าชีวิตคนมากมายที่ยังอ่อนวัยกว่าเธอ และเธอเสียใจที่ไม่รู้จักชื่อเด็กหนุ่มที่ดึงเธอขึ้นมาจากน้ำตอนเธอคิดว่าไม่รอดแน่แล้ว เธอเสริมว่า “อย่างน้อย ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ หรือจับมือ หรือกอดเขา”
เราพึ่งพิงอะไร
"เป็นพิธีที่น่าประทับใจมาก” ซินดี้พูดขณะที่เราเดินออกจากงานศพของเฮเลนเพื่อนของเรา เพื่อนแต่ละคนยกย่องเธอโดยเล่าถึงนิสัยสนุกสนานของเธอ แต่ชีวิตของเฮเลนไม่ได้มีแต่เรื่องตลกและเสียงหัวเราะ หลานชายของเธอพูดถึงความเชื่อในพระเยซูและความห่วงใยที่เธอมีต่อผู้อื่น เธอรับเขามาอยู่ในบ้านตอนที่เขายังเล็กและมีปัญหา บัดนี้เขาอายุยี่สิบกว่าแล้ว เขาพูดถึงป้าเฮเลนว่า “ท่านเป็นเหมือนแม่ของผม ท่านไม่เคยทอดทิ้งเวลาที่ผมมีปัญหา หากไม่มีป้า ผมคงจะเลิกเชื่อพระเจ้าไปแล้ว” เฮเลนมีอิทธิพลต่อชีวิตของหลานชายอย่างยิ่ง เธอพึ่งพิงพระเยซู และต้องการให้หลานเชื่อวางใจพระองค์ด้วย
