หลังจากที่หญิงชาวเกาหลีใต้วัย 71 ปีได้รับการช่วยชีวิตจากเหตุการณ์ที่เรือข้ามฟากล่ม เธอต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิดของผู้รอดชีวิต ขณะนอนอยู่โรงพยาบาล เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอรอดจากอุบัติเหตุที่คร่าชีวิตคนมากมายที่ยังอ่อนวัยกว่าเธอ และเธอเสียใจที่ไม่รู้จักชื่อเด็กหนุ่มที่ดึงเธอขึ้นมาจากน้ำตอนเธอคิดว่าไม่รอดแน่แล้ว เธอเสริมว่า “อย่างน้อย ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ หรือจับมือ หรือกอดเขา”

หัวใจของหญิงคนนี้ทำให้ผมคิดถึงอัครทตูเปาโล ท่านห่วงใยเพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมชาติจนถึงกับกล่าวว่าท่านปรารถนาจะแลกสัมพันธภาพของท่านกับพระเจ้า เพื่อให้คนเหล่านั้นรอดชีวิต “ข้าพเจ้ามีความทุกข์หนักและความเจ็บร้อนในใจเสมอมิได้ขาด เพราะถ้าเป็นประโยชน์ข้าพเจ้าปรารถนาจะให้ข้าพเจ้าเองถูกสาปและถูกตัดขาดจากพระคริสต์เพราะเห็นแก่พี่น้องของข้าพเจ้า” (รม.9:2-3)

เปาโลยังได้ถ่ายทอดความรู้สึกสำนึกในพระคุณ ท่านรู้ว่าท่านไม่เข้าใจวิธีการและการพิพากษาของพระเจ้า (รม.9:14-24) ดังนั้นในขณะที่ท่านประกาศข่าวประเสริฐอย่างเต็มกำลัง ท่านก็มีสันติสุขและความชื่นชมยินดีจากการไว้วางใจ พระเจ้าผู้ทรงรักโลกมากเกินกว่าเราจะรักได้