ตอนยังเป็นเด็กฉันชอบสะสมแสตมป์ เมื่ออากง (ปู่หรือตาในภาษาจีน) ทราบถึงงานอดิเรกของฉัน ท่านก็เริ่มเก็บแสตมป์จากจดหมายในที่ทำงานของท่านทุกวัน เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปเยี่ยมพวกท่าน อากงจะมอบซองจดหมายที่
เต็มไปด้วยแสตมป์สวยงามหลากหลายแบบให้ฉัน ท่านบอกฉันครั้งหนึ่งว่า “ถึงอากงจะยุ่งตลอดเวลา แต่อากงจะไม่ลืมหนู”
อากงไม่ได้แสดงความรักอย่างโจ่งแจ้ง แต่ฉันสัมผัสถึงความรักของท่านได้อย่างลึกซึ้ง พระเจ้าทรงสำแดงความรักของพระองค์ต่ออิสราเอลด้วยวิธีการอันล้ำลึกอย่างหาที่สุดมิได้เมื่อพระองค์ตรัสว่า “เราก็จะไม่ลืมเจ้า” (อสย.49:15) ประชากรของพระองค์คร่ำครวญที่ต้องทนทุกข์ในบาบิโลนเนื่องจากการกราบไหว้รูปเคารพและการไม่เชื่อฟังในอดีต “องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว” (ข้อ 14) แต่ความรักของพระเจ้าที่มีต่อประชากรของพระองค์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง พระองค์ทรงสัญญาว่าจะให้อภัยและฟื้นฟูพวกเขา (ข้อ 8-13)
“เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา” พระเจ้าตรัสกับอิสราเอล ดังที่พระองค์ตรัสกับเราในวันนี้เช่นกัน (ข้อ 16) ขณะที่ฉันใคร่ครวญถึงคำยืนยันของพระองค์นั้น มันย้ำเตือนฉันอย่างลึกซึ้งถึงพระหัตถ์ที่มีรอยตะปูของพระเยซู ซึ่งได้เหยียดออกด้วยความรักเพื่อเราและเพื่อช่วยเราให้รอด (ยน.20:24-27) เช่นเดียวกับแสตมป์และคำพูดอันอ่อนโยนของอากง พระเจ้าก็ได้ทรงยื่นพระหัตถ์แห่งการให้อภัยเพื่อเป็นเครื่องหมายนิรันดร์แห่งความรักของพระองค์ ให้เราขอบพระคุณสำหรับความรักที่ไม่วันเปลี่ยนแปลงของพระองค์ พระองค์จะไม่มีวันลืมเรา
