ลิซ่าต้องต่อสู้กับการพูดติดอ่างและกลายเป็นคนกลัวการเข้าสังคมที่ต้องพูดคุยกับผู้คนตั้งแต่เธออายุแปดขวบ แต่ช่วงชีวิตต่อมาหลังเข้ารับการบำบัดด้านการพูดช่วยให้เธอเอาชนะอุปสรรคได้ ลิซ่าจึงเลือกที่จะใช้เสียงของเธอช่วยเหลือผู้อื่น เธอเริ่มงานอาสาสมัครเป็นผู้ให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์สำหรับผู้ที่โศกเศร้า

โมเสสก็ต้องเผชิญหน้ากับความกังวลในเรื่องการพูดเพื่อช่วยนำชนชาติอิสราเอลออกจากการเป็นเชลย พระเจ้าขอให้ท่านสื่อสารกับฟาโรห์ แต่โมเสสทักท้วงเพราะรู้สึกไม่มั่นใจความสามารถในการพูดของตน (อพย.4:10) พระเจ้าทรงท้าทายท่านว่า “ผู้ใดเล่าที่สร้างปากมนุษย์” จากนั้นพระองค์ทรงรับรองกับโมเสสว่า “เราจะอยู่ที่ปากของเจ้า และจะสอนคำซึ่งควรจะพูด” (ข้อ 11-12)

การตอบสนองของพระเจ้าย้ำเตือนเราว่า พระองค์สามารถกระทำพระราช-กิจอันทรงฤทธิ์ผ่านทางเราแม้เราจะมีข้อจำกัด แต่ถึงเราจะทราบดีอยู่แก่ใจก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะทำ โมเสสยังคงขัดขืนและอ้อนวอนให้พระเจ้าทรงใช้ผู้อื่นไปแทน (ข้อ 13) พระเจ้าจึงทรงอนุญาตให้อาโรนพี่ชายของท่านไปกับท่าน (ข้อ 14)

เราแต่ละคนมีเสียงที่สามารถช่วยผู้อื่นได้ เราอาจกลัว เราอาจรู้สึกไร้ความสามารถ เราอาจรู้สึกว่าไม่มีคำพูดที่เหมาะสม

พระเจ้าทรงทราบว่าเรารู้สึกเช่นไร พระองค์สามารถประทานถ้อยคำและทุกสิ่งที่เราต้องการ เพื่อจะรับใช้ผู้อื่นและทำงานของพระองค์ให้สำเร็จ