เพื่อนฉันเล่าให้ฟังถึงเรื่องที่ถูกเพื่อนร่วมงานคริสเตียนคนหนึ่งจี้ถามว่าเธอสังกัดพรรคการเมืองใด จุดประสงค์ของเขาดูเหมือนต้องการจะคาดการณ์ว่าเขากับเธอมีมุมมองเหมือนกันในเรื่องใดบ้างที่ตอนนี้กำลังเป็นประเด็นทำให้ชุมชนแตกแยก เธอพยายามจะหาจุดร่วม จึงตอบเพียงว่า “เราเป็นคริสเตียนเหมือนกัน ฉันขอเน้นที่ความเป็นหนึ่งเดียวกันของเราในพระคริสต์ดีกว่า”
ผู้คนในสมัยเปาโลก็มีความแตกแยก แม้จะเป็นเรื่องที่แตกต่างจากปัจจุบัน ปัญหาเช่น อาหารอะไรที่กินได้และวันใดถือเป็นวันบริสุทธิ์ ทำให้เกิดความไม่ลงรอยกันท่ามกลางคริสเตียนในกรุงโรม แม้จะ “มีความแน่ใจในความคิดเห็นของตน” ไม่ว่าจะเป็นความเห็นฝ่ายใด เปาโลก็ย้ำเตือนจุดร่วมของพวกเขาคือ การมีชีวิตเพื่อพระเยซู (รม.14:5-9) แทนที่จะตัดสินผู้อื่น ท่านหนุนใจให้พวกเขา “มุ่งประพฤติในสิ่งซึ่งทำให้เกิดความสงบสุขแก่กันและกัน และทำให้เกิดความเจริญแก่กันและกัน” (ข้อ 19)
ในยุคที่หลายประเทศ หลายคริสตจักร และหลายชุมชนแตกแยกกันเพราะเรื่องน้อยใหญ่ เราสามารถชี้ชวนกันและกันให้มองไปยังความจริงหนึ่งเดียวคือพันธกิจของพระคริสต์ที่บนกางเขนเพื่อให้เรามีชีวิตนิรันดร์กับพระองค์ คำเตือนของเปาโลที่ว่า “อย่าทำลายงานของพระเจ้า” (ข้อ 20) ด้วยจุดยืนของตัวเองยังคงใช้ได้ทุกวันนี้เช่นเดียวกับเมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว แทนที่จะตัดสินผู้อื่น เราสามารถสำแดงความรักและใช้ชีวิตอย่างให้เกียรติพี่น้องคริสเตียนของเรา
