หลังผ่านการฉายรังสีอันน่าหวาดหวั่นถึง 30 ครั้ง ในที่สุดดาร์ลาได้รับการยืนยันว่าปลอดจากเซลมะเร็ง เธออยากจะสั่น “ระฆังปลอดมะเร็ง” ตามประเพณีของโรงพยาบาลซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการสิ้นสุดการรักษา และเฉลิมฉลองสุขภาพที่ปลอดโรคภัยของเธอ ดาร์ลารู้สึกกระตือรือร้นและมีพลังในการสั่นระฆังแห่งการเฉลิมฉลองมากเสียจนเชือกหลุดจากระฆัง ตามมาด้วยเสียงหัวเราะแห่งความยินดีดังกระหึ่ม

เรื่องราวของดาร์ลาทำให้ฉันมีรอยยิ้ม และช่วยให้ฉันเข้าใจถึงสิ่งที่ผู้เขียนสดุดีเห็นเมื่อท่านเชิญชวนชนชาติอิสราเอลให้เฉลิมฉลองงานของพระเจ้าในชีวิตของพวกเขา ผู้เขียนหนุนใจพวกเขาให้ “ตบมือ” “โห่ร้อง” และ “ร้องเพลงสรรเสริญ” เพราะว่าพระเจ้าทรงทำให้ศัตรูของพวกเขาพ่ายแพ้ และทรงเลือกอิสราเอลให้เป็นประชากรที่รักของพระองค์ (สดด.47:1,6)

พระเจ้าไม่ได้ทรงประทานชัยชนะเหนืออุปสรรคในชีวิตให้แก่เราทุกครั้ง ไม่ว่าจะในปัญหาสุขภาพ การเงินหรือความสัมพันธ์ พระองค์ทรงควรค่าแก่การนมัสการและสรรเสริญแม้ในสถานการณ์เหล่านั้น เพราะเราสามารถวางใจว่าพระองค์ยัง “ทรงประทับบนพระที่นั่งบริสุทธิ์ของพระองค์” (ข้อ 8) เมื่อพระองค์ทรงนำเราสู่สถานที่แห่งการเยียวยารักษา แม้เป็นเพียงวิธีที่เรารับรู้ได้ในชีวิต
บนโลกนี้ นั่นคือเหตุผลของการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ เราอาจไม่มีระฆัง แต่เราสามารถเฉลิมฉลองความดีของพระองค์ที่ทรงมีต่อเราด้วยความชื่นชมยินดี
เช่นเดียวกับดาร์ลา