เมื่อหลานของผมสองคนเข้าคัดตัวเพื่อแสดงละครเพลงเรื่องอลิซในแดนมหัศจรรย์จูเนียร์ พวกเธอหวังจะได้เป็นนักแสดงนำ แม็กกี้อยากเป็นสาวน้อยอลิซ ส่วนเคธี่คิดว่ามาทิลด้าเป็นบทบาทที่ดี แต่พวกเธอถูกเลือกให้เป็นดอกไม้ นั่นไม่ใช่ใบเบิกทางที่จะพาพวกเธอไปสู่เวทีบรอดเวย์เลย

แต่ลูกสาวผมบอกว่าพวกเธอ “ตื่นเต้นกับเพื่อนๆที่ได้รับ(บทนำ) พวกเธอดูจะยินดีกับการให้กำลังใจและร่วมตื่นเต้นไปกับเพื่อนๆ”

นั่นเป็นภาพที่เราควรปฏิสัมพันธ์กับพี่น้องในพระกายของพระคริสต์! คริสต-จักรท้องถิ่นทุกแห่งล้วนต้องมีผู้ที่มีบทบาทสำคัญ แต่ก็ยังต้องมีดอกไม้ คือผู้ที่มีความสำคัญแต่อาจไม่ได้ทำงานชิ้นสำคัญ ถ้าผู้อื่นได้รับบทบาทที่เราปรารถนา ขอให้เราหนุนใจพวกเขาและทำหน้าที่ที่พระเจ้ามอบหมายเราให้เต็มที่ที่สุด

ที่จริงการช่วยเหลือและหนุนใจผู้อื่นคือการแสดงความรักที่เรามีต่อพระเจ้า ฮีบรู 6:10 บอกว่า “[พระเจ้า]ไม่ทรง…ลืมการงานซึ่งท่านได้กระทำ เพราะความรักที่ท่านมีต่อพระนามของพระองค์คือการรับใช้ธรรมิกชนนั้น” และไม่มีของประทานใดของพระเจ้าที่ไม่สำคัญ “ตามซึ่งทุกคนได้รับของประทาน…แล้วก็ให้ใช้ของประทานนั้นเพื่อประโยชน์แก่กันและกัน เป็นผู้รับมอบฉันทะที่ดีที่…สำแดงพระคุณนานาประการของพระเจ้า” (1 ปต.4:10)

ลองคิดภาพคริสตจักรที่เต็มไปด้วยผู้หนุนน้ำใจ ซึ่งใช้ของประทานที่ได้รับอย่างแข็งขันเพื่อถวายเกียรติพระเจ้า (ฮบ.6:10) สิ่งนี้จะทำให้เกิดความชื่นชมยินดี!