จิม และเจมี่ ดัทเชอร์ ผู้สร้างภาพยนตร์ซึ่งเป็นที่รู้จักในความรอบรู้เรื่องหมาป่าได้กล่าวว่า เมื่อมีความสุขพวกมันจะกระดิกหางและวิ่งไปมา แต่เมื่อมีสมาชิกในฝูงตาย มันจะคร่ำครวญนานนับสัปดาห์และกลับไปยังจุดที่สมาชิกในฝูงเสียชีวิต พวกมันแสดงความเสียใจโดยทำหางตกและหอนอย่างโศกเศร้า

ความเศร้าโศกเป็นอารมณ์ที่มีพลังซึ่งเราทุกคนเคยประสบ โดยเฉพาะเมื่อสูญเสียคนรักหรือความหวังที่มีคุณค่า มารีย์ชาวมักดาลาก็เช่นกัน เธอเป็นผู้สนับสนุนและเดินทางไปกับพระเยซูและสาวก (ลก.8:1-3) แต่การสิ้นพระชนม์อย่างโหดร้ายบนกางเขนได้แยกพวกเขาออกจากกัน สิ่งเดียวที่มารีย์ทำให้พระเยซูได้คือการชะโลมพระศพให้พร้อมสำหรับการฝัง แต่ก็ต้องรอเพราะติดวันสะบาโต ลองจินตนาการถึงความรู้สึกของเธอเมื่อมาถึงอุโมงค์ และไม่พบร่างที่แตกหักไร้ชีวิต แต่กลับเป็นพระผู้ไถ่ที่ทรงพระชนม์ แม้ตอนแรกเธอจะจำชายที่ยืนตรงหน้าไม่ได้ แต่เสียงเรียกชื่อเธอทำให้เธอรู้ว่าคือพระเยซูนั่นเอง ความเศร้าโศกเปลี่ยนเป็นความยินดีในทันใด มารีย์มีข่าวน่ายินดีมาบอก “ข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว” (ยน.20:18)

พระเยซูเข้ามาในโลกที่มืดมิดของเราเพื่อมอบเสรีภาพและชีวิต การฟื้นคืนพระชนม์เป็นการเฉลิมฉลองความจริงที่ว่า พระองค์ทำสิ่งที่ได้รับมอบหมายสำเร็จ เช่นเดียวกับมารีย์ เราสามารถฉลองการคืนพระชนม์ของพระคริสต์และแบ่งปันข่าวดีที่ว่าพระองค์ทรงพระชนม์ ฮาเลลูยา