โบสถ์เล็กๆ ของเราวางแผนจัดงานวันเกิดครบ 6 ขวบให้ลูกชายของฉันประหลาดใจ สมาชิกในโบสถ์ตกแต่งห้องเรียนรวีฯ และวางเค้กไว้บนโต๊ะตัวเล็กๆ พอเขาเปิดประตูเข้ามา ทุกคนก็ตะโกนว่า “สุขสันต์วันเกิด”

จากนั้นตอนที่ฉันกำลังตัดเค้ก ลูกเข้ามากระซิบว่า “แม่ครับ ทำไมทุกคนที่นี่ถึงรักผม” ซึ่งฉันก็สงสัยเช่นกัน คนเหล่านี้รู้จักเราแค่ 6 เดือน แต่ปฏิบัติต่อเราราวกับเป็นเพื่อนกันมานาน

ความรักที่พวกเขามีต่อลูกของฉันสะท้อนถึงความรักที่พระเจ้ามีต่อเรา เราไม่เข้าใจว่าทำไมจึงทรงรักเรา แต่พระองค์ก็รักเราและทรงรักเราอย่างไม่จำกัด เราไม่ได้ทำอะไรที่สมควรได้รับความรักนั้น แต่พระองค์ก็ยังรักเราเหลือเกิน พระคัมภีร์บอกว่า “พระเจ้าเป็นความรัก” (1 ยน.4:8) ความรักจึงเป็นส่วนหนึ่งในพระลักษณะของพระองค์

พระเจ้าเทความรักให้กับเรา เพื่อให้เราสำแดงความรักแบบเดียวกันนี้ต่อผู้อื่น พระเยซูบอกสาวกว่า “เรารักเจ้าทั้งหลายมาแล้วอย่างไร เจ้าจงรักกันและกันด้วยอย่างนั้น ถ้าเจ้าทั้งหลายรักกันและกัน ดังนี้แหละคนทั้งปวงก็จะรู้ได้ว่าเจ้าทั้งหลายเป็นสาวกของเรา” (ยน.13:34-35)

คนในโบสถ์เล็กๆ แห่งนั้นรักเราเพราะมีความรักของพระเจ้าอยู่ภายใน ซึ่งส่องสว่างออกมาและบ่งชี้ว่าพวกเขาเป็นสาวกของพระเยซู เราไม่อาจเข้าใจความรักของพระเจ้าได้ทั้งหมด แต่เราถ่ายทอดความรักเช่นนี้ให้คนอื่นได้ โดยเป็นแบบอย่างให้คนเห็นความรักที่ไม่อาจอธิบายได้ของพระองค์