ลูกสาวของผมพร้อมไปโรงเรียนเช้ากว่าปกติเล็กน้อย เธอจึงถามว่าเราแวะร้านกาแฟระหว่างทางได้ไหม ผมตอบตกลง ขณะที่เราขับเข้าใกล้จุดสั่งอาหาร ผมถามว่า “เช้านี้รู้สึกอยากแบ่งปันความสุขไหม” เธอตอบว่า “แน่นอนค่ะ”

เราสั่งกาแฟแล้วขับรถไปยังช่องที่พนักงานชงกาแฟจะคิดเงิน ผมบอกว่า “เราจะจ่ายให้ผู้หญิงที่อยู่ถัดไปข้างหลังเราด้วยครับ” ลูกสาวผมยิ้มกว้าง

ดูๆ แล้วกาแฟแค่แก้วเดียวอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ หรือว่าใช่ ผมสงสัยว่านี่เป็นวิธีหนึ่งที่เราจะทำตามความปรารถนาของพระเยซูที่ต้องการให้เราดูแลคนที่พระองค์ทรงเรียกว่า “ต่ำต้อย” ได้หรือไม่ (มธ.25:40) ผมเสนอดังนี้ ลองคิดว่าคนข้างหลังเราหรือคนที่ต่อแถวหลังเราคือคนนั้น และ “กระทำแก่” เขาไม่ว่าจะเป็นกาแฟหนึ่งแก้วหรือสิ่งที่มากกว่าหรือน้อยกว่า แต่เมื่อพระเยซูตรัสว่า “ (อะไรก็ตาม) ซึ่งท่านได้กระทำ” (ข้อ 40) พระองค์ได้ให้อิสระกับเราในการรับใช้พระองค์เมื่อเรารับใช้ผู้อื่น

เมื่อเราขับรถจากมา เราได้เห็นสีหน้าของหญิงสาวข้างหลังเราและสีหน้าของพนักงานชงกาแฟที่ยื่นกาแฟให้ ทั้งสองคนยิ้มกว้าง