วิธีที่คิดไม่ถึง
ในปี 1986 ลีแวน เมอร์ริตต์วัย 5 ขวบพลัดตกจากความสูง 6 เมตรลงไปในกรงกอริลล่าที่สวนสัตว์ในอังกฤษ ขณะที่พ่อแม่และผู้เห็นเหตุการณ์ร้องขอความช่วยเหลือ จัมโบ้ ลิงกอริลล่าตัวผู้โตเต็มวัยก็เข้ามาขวางระหว่างเด็กชายที่นอนนิ่งกับกอริลล่าตัวอื่นๆ แล้วมันก็ตบหลังของลีแวนเบาๆ เมื่อเขาเริ่มร้องไห้ จัมโบ้ก็นำพรรคพวกกลับกรงแล้วเจ้าหน้าที่กับพยาบาลก็มาช่วยลีแวนออกไป 30 ปีผ่านไปลีแวนยังคงเล่าเรื่องจัมโบ้ ลิงยักษ์ที่อ่อนโยนซึ่งเป็นทูตสวรรค์ที่ช่วยชีวิตของเขาไว้ด้วยวิธีที่คิดไม่ถึง มุมมองที่เขามีต่อกอริลล่าจึงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
พบความหวังได้ที่ไหน
อลิซาเบ็ธต่อสู้กับอาการติดยามานาน เมื่ออาการดีขึ้น เธอจึงอยากช่วยผู้อื่น เธอเริ่มเขียนข้อความลงบนกระดาษแผ่นเล็กๆ และนำไปติดไว้ทั่วเมืองโดยไม่ใส่ชื่อ เอลิซาเบ็ธสอดกระดาษนั้นไว้ใต้ที่ปัดน้ำฝน และติดตามเสาไฟฟ้าในสวนสาธารณะ เธอเคยมองหาสัญลักษณ์ของความหวังและบัดนี้เธอก็ทิ้งสัญลักษณ์นั้นไว้ให้คนอื่นมาค้นหาต่อ ข้อความหนึ่งที่เธอเขียนบอกว่า “รักมาก ส่งความหวังให้”
เวลาที่เหมาะสม
เมื่อวานขณะที่ฉันจองตั๋วเครื่องบินให้กับลูกคนโตซึ่งกำลังจะไปเรียนต่อที่วิทยาลัย ฉันรู้สึกประหลาดใจที่แป้นคีย์บอร์ดยังคงใช้งานได้แม้จะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของฉัน ฉันมีความสุขที่ได้ใช้เวลากับลูกตลอด 18 ปีที่ผ่านมาจนอดเศร้าใจไม่ได้กับการที่ลูกต้องจากไป แต่ฉันก็ไม่อาจตัดโอกาสที่รอเธออยู่เพียงเพราะความคิดถึง ชีวิตช่วงนี้ของเธอเป็นช่วงที่เธอสมควรจะออกเดินทางไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่และสำรวจอีกฟากหนึ่งของประเทศ
วิสัยทัศน์ของเรา
หากนิมิตนี้เป็นจริง จะมีพ่อที่เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูก สามีที่ให้เกียรติภรรยา และคนหนุ่มสาวที่มองดูอนาคตอย่างมีจุดหมาย เมื่อผู้ที่เชื่อในพระเจ้าเติบโตขึ้นเหมือนอย่างพระคริสต์ สังคมของเราก็ยิ่งจะมีคนที่มีความอิ่มใจ สามีภรรยาให้เกียรติกัน พ่อแม่ปฏิบัติต่อลูกอย่างเหมาะสม บ้านและคริสตจักรจะเป็น “ที่ปลอดภัย” สำหรับผู้คนที่มีปัญหา การแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์จะมาแทนที่ความขมขื่นและเสียใจ
สลักไว้บนฝ่ามือ
ตลอดหลายปีที่ชาร์ล สเปอร์เจียน รับใช้อยู่ที่คริสตจักรในกรุงลอนดอนในช่วงทศวรรษ 1800 ท่านชอบเทศนาข้อล้ำลึกของพระธรรมอิสยาห์ 49:16 ที่บอกว่า พระเจ้าทรงสลักเราไว้บนฝ่ามือของพระองค์ ท่านกล่าวว่า“ข้อความที่ดีเช่นนี้ต้องเทศน์เป็นร้อยๆ ครั้ง!” และเป็นความจริงอันล้ำค่าที่เราต้องใคร่ครวญในจิตใจซ้ำแล้วซ้ำอีก
มรดกความรัก
เมื่อผมเปิดพระคัมภีร์ของคุณยายทวด มีสมบัติชิ้นหนึ่งหล่นลงมาบนตักของผม ในกระดาษชิ้นเล็กๆ นี้มีลายมือของเด็กเขียนว่า “บุคคลผู้ใดรู้สึกบกพร่องฝ่ายวิญญาณ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะแผ่นดินสวรรค์เป็นของเขา บุคคลผู้ใดโศกเศร้าผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับการทรงปลอบประโลม” (มธ.5:3-4) ลายมือที่โย้เย้ข้างๆ ข้อพระคัมภีร์คือลายเซ็นของแม่ผม
อธิษฐานอย่างถูกต้อง
ผมชื่นชมคนที่บันทึกหัวข้ออธิษฐานลงสมุดและคอยติดตามผลทุกคำอธิษฐานและคำสรรเสริญอย่างสัตย์ซื่อ และปรับหัวข้ออธิษฐานให้ทันต่อเหตุการณ์อยู่เสมอ ผมได้รับแรงบันดาลใจจากผู้ที่ไปร่วมอธิษฐานและผู้ที่คุกเข่าบ่อยจนพรมที่อยู่ข้างเตียงเปื่อย ผมพยายามเลียนแบบสิ่งที่พวกเขาทำอยู่หลายปีเพราะอยากจะมีชีวิตอธิษฐานที่สมบูรณ์แบบ ผมพยายามอธิษฐานอย่างคล่องแคล่วเหมือนกับนักอธิษฐานทั้งหลายและพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นความเร้นลับเพราะผมอยากเรียนรู้วิธีการอธิษฐานที่ถูกต้อง
ดีสำหรับเราไหม
ผมชอบดาร์คช็อกโกแลต จึงหาข้อมูลจากกูเกิ้ลว่า “ดาร์คช็อกโกแลตดีสำหรับเราไหม” มีคำตอบมากมาย ทั้งดีและไม่ดี เราถามถึงอาหารใดก็ได้ นม กาแฟ หรือข้าว ว่าดีสำหรับเราไหม คำตอบมีมากมายจนลายตา คุณควรจะรู้ว่าการแสวงหาคำตอบอาจไม่ดีสำหรับคุณด้วย เพราะอาจทำให้คุณปวดหัว!
ความอิ่มใจที่สุด
ขณะที่เราแจกขนมให้เด็กๆ ที่มาเรียนรวีวารศึกษา เราสังเกตเห็นเด็กชายคนหนึ่งที่กินขนมของตัวเองอย่างตะกละ แล้วก็ยังกินขนมที่เหลือของเพื่อนร่วมโต๊ะ แม้ฉันให้ข้าวโพดคั่วไปอีกถุงหนึ่ง เขาก็ยังไม่พอใจ เราที่เป็นผู้นำ อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าทำไมเด็กคนนี้จึงหิวโหยนัก
