พระราชาคนุทเป็นบุคคลผู้ทรงอำนาจที่สุดคนหนึ่งในศตวรรษที่สิบเอ็ด เรื่องเล่าโด่งดังในปัจจุบันเรื่องหนึ่งบอกว่า พระองค์บัญชาให้วางเก้าอี้ไว้บนชายหาดในเวลาน้ำขึ้น “เจ้าต้องเชื่อฟังข้า” พระองค์ตรัสกับทะเล “ข้าขอสั่งเจ้า จงอย่าขึ้นมาบนแผ่นดินของข้าทำให้เสื้อผ้าหรือแขนขาเจ้านายของเจ้าเปียก” แต่น้ำยังคงสูงขึ้นท่วมเท้าของพระองค์

เรื่องนี้พูดถึงความเย่อหยิ่งของพระราชาคนุท แท้จริงแล้วนี่เป็นเรื่องราวของความถ่อมใจ “จงให้ทั้งโลกรู้ว่าอำนาจของกษัตริย์ทั้งหลายล้วนว่างเปล่า” คนุทตรัสอีกว่า “จงเก็บคำสรรเสริญไว้ให้บุคคลที่ฟ้าสวรรค์ แผ่นดินและทะเลเชื่อฟัง” เรื่องของพระราชาคนุทสื่อว่า พระเจ้าเป็นผู้เดียวที่ทรงกอปรด้วยฤทธิ์อำนาจทั้งสิ้น

โยบค้นพบเช่นกันว่า เรานั้นเล็กน้อยเมื่อเปรียบกับพระองค์ผู้ทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก (โยบ 38:4-7) ทรงกำหนดรุ่งอรุณและยามค่ำ (โยบ 38:12-13) ทรงเก็บหิมะไว้ในคลังและชี้ทางดวงดาว (โยบ 38:22, 31-33) มีผู้ซึ่งควบคุมคลื่นลมแต่เพียงผู้เดียว และนั่นไม่ใช่เรา (โยบ 38:11, มธ.8:23-27)

เรื่องราวของคนุทเหมาะที่จะเล่าซ้ำเมื่อเราเริ่มรู้สึกว่าตนเองฉลาดและทะนงเกินไป ให้เราเดินไปที่ชายหาดและบอกกระแสน้ำให้หยุดหรือสั่งดวงอาทิตย์ให้หลีกทาง เราจะได้ระลึกว่าแท้จริงใครคือผู้ทรงอำนาจสูงสุดและขอบคุณพระองค์ที่ทรงครอบครองชีวิตของเรา