หอศิลป์แห่งชาติในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษเป็นที่รวมภาพเหมือนล้ำค่าจากหลายศตวรรษ รวมไปถึงภาพของวินสตัน เชอร์ชิลจำนวน 166 ภาพ วิลเลียม เช็คสเปียร์ 94 ภาพและจอร์จ วอชิงตัน 20 ภาพ เมื่อเรามองดูภาพที่ดูเก่าแก่ เราอาจสงสัยว่าบุคคลเหล่านี้มีหน้าตาอย่างนี้จริงหรือ

เช่น ภาพของวิลเลียม วอลเลซ ผู้รักชาติชาวสก็อต (ค.ศ.1270-1305) จำนวน 8 ภาพ เราไม่มีภาพถ่ายมาเปรียบเทียบ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าศิลปินสะท้อนภาพวอลเลซอย่างถูกต้อง

พระลักษณะของพระเยซูก็เช่นเดียวกัน บรรดาผู้เชื่อไม่รู้ตัวว่ากำลังทิ้งร่องรอยภาพของพระเยซูไว้ให้คนอื่น ไม่ใช่ด้วยพู่กันกับสีน้ำมัน แต่ด้วยท่าที การกระทำและความสัมพันธ์ เรากำลังวาดภาพที่สื่อถึงพระทัยอย่างพระองค์อยู่หรือไม่ นี่คือสิ่งที่เปาโลเป็นห่วง “ท่านจงมีน้ำใจต่อกันเหมือนอย่างที่มีในพระเยซูคริสต์” (ฟป.2:5) ท่านปรารถนาที่จะสำแดงถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราอย่างถูกต้อง ท่านจึงหนุนใจบรรดาผู้ติดตามให้สะท้อนความถ่อมใจ การเสียสละและความเมตตาของพระเยซูต่อคนอื่น

มีคำพูดว่า “เราเป็นพระเยซูคนเดียวที่บางคนจะได้เห็น” เมื่อเรา “มีใจถ่อมถือว่าคนอื่นดีกว่าตัว” (ข้อ 3) เราก็ได้แสดงให้โลกเห็นพระทัยและท่าทีของพระเยซู