แทบทุกครั้งที่ทูตสวรรค์ปรากฏในพระคัมภีร์ คำแรกที่พูดคือ “อย่ากลัวเลย” (ดนล.10:12,19; มธ.28:5; วว.1:17) ซึ่งแน่นอนว่า เมื่อสิ่งเหนือธรรมชาติมาปรากฏในโลกย่อมทำให้มนุษย์ที่พบเจอต้องก้มหน้า ด้วยความกลัวจนตัวสั่น แต่ลูกาเล่าถึงการที่พระเจ้าทรงมาปรากฏในโลกในรูปแบบที่เราไม่ตกใจกลัว คือพระกุมารเยซูผู้ทรงบังเกิดในโรงนาและบรรทมในรางหญ้า ทารกแรกเกิดย่อมไม่น่ากลัวเลย

คนช่างสงสัยที่ไม่เชื่อ สะกดรอยพระเยซูไปตลอดการทำพันธกิจ ทารกน้อยจากเยรูซาเล็ม ลูกชายช่างไม้จะเป็นพระเมสสิยาห์จากพระเจ้าได้อย่างไร แต่บรรดาคนเลี้ยงแกะในทุ่งไม่สงสัยเลย เพราะพวกเขาได้ยินข่าวประเสริฐจากเหล่าทูตสรรค์โดยตรง (ลก.2:8-14)

ทำไมพระเจ้าจึงทรงสภาพเป็นมนุษย์ พระคัมภีร์ให้เหตุผลมากมาย มีทั้งที่เข้าใจยากและเข้าใจง่าย แต่ภาพพระเยซูวัยเยาว์สั่งสอนพวกอาจารย์ในพระวิหารทำให้เราเห็นเหตุผลข้อหนึ่ง (ลก.2:46) เป็นครั้งแรกที่คนธรรมดาสามารถพูดคุยโต้แย้งกับพระเจ้าในสภาพที่มองเห็นได้ พระเยซูสามารถพูดคุยกับทุกคน ทั้งบิดามารดาของพระองค์ อาจารย์สอนศาสนา และหญิงม่ายยากจนได้โดยไม่ต้องเริ่มต้นว่า “อย่ากลัวเลย”

ในพระเยซู พระเจ้าทรงเข้าใกล้เรา