ในปี 1980 ผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดขึ้นรถไฟใต้ดินทั้งที่กำลังแข่งขันวิ่งมาราธอนบอสตัน ต่อมามีคนเห็นเธอกลับเข้ามาในเส้นทางการแข่งขันประมาณหนึ่งกิโลเมตรก่อนถึงเส้นชัย เธอเข้าเส้นชัยก่อนนักวิ่งหญิงทุกคนโดยไม่มีอาการเหนื่อยหอบหรือเหงื่อออกมากนัก ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ เธอดูเหมือนผู้ชนะ

ในเหตุการณ์ความขัดแย้งเมื่อนานมาแล้ว ชนชาติหนึ่งที่กำลังจะแพ้สงคราม กลับพบวิธีที่จะได้ชัยชนะอย่างมีเกียรติ เมื่อผู้ส่งสารทูลกษัตริย์เยโฮชาฟัทว่า “มีคนหมู่ใหญ่มาสู้รบกับฝ่าพระบาทจากเอโดม” พระองค์ทรงหวาดกลัว (2 พงศาวดาร 20:2-3) แต่แทนที่จะพึ่งกลยุทธ์ทางทหารเหมือนทั่วๆ ไป เยโฮชาฟัทหันไปหาพระเจ้า พระองค์ตระหนักในฤทธานุภาพของพระเจ้า และยอมรับว่าตนเองหวาดกลัวและสับสน “ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ทราบว่าจะกระทำประการใด แต่ดวงตาของข้าพระองค์ทั้งหลายเพ่งที่พระองค์” (2 พงศาวดาร 20:12) เยโฮชาฟัทแต่งตั้งนักร้องให้เดินนำทัพเข้าสู่การรบ และร้องเพลงถึงความรักของพระเจ้าแทนการโห่ร้องข่มขวัญศัตรู (2 พงศาวดาร 20:21) ผลลัพธ์ที่ได้คือพวกศัตรูต่อสู้กันเอง (2 พงศาวดาร 20:22-24) ในที่สุด “แดนดินของเยโฮชาฟัทจึงสงบสุข เพราะว่าพระเจ้าของพระองค์ประทานให้ พระองค์มีการหยุดพักสงบอยู่รอบด้าน” (2 พงศาวดาร 20:30)

เราอาจถูกปัญหารุมเร้า แต่เมื่อเรากลัวและไม่มั่นใจ เป็นโอกาสให้เราหันไปหาพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพทั้งสิ้น ผู้ทรงเชี่ยวชาญในวิธีพิเศษ