นวนิยายเรื่องบทเพลงแห่งวันคริสต์มาส (A Christmas Carol) ของชาร์ลส์ ดิคเก้นส์เริ่มด้วยเรื่องลึกลับของชายที่ชื่อ เอเบเนเซอร์สครูจ ทำไมเขาจึงมีจิตใจโหดร้าย และกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว จากนั้นภูตแห่งคริสต์มาสได้นำสครูจเดินผ่านเรื่องราวของตนเอง เขาได้เห็นสิ่งที่มีอิทธิพลเปลี่ยนเขาจากเด็กที่มีความสุขไปเป็นคนโลภมากและเห็นแก่ตัว เขารู้สึกโดดเดี่ยวและอ่อนล้า เมื่อปริศนาคลี่คลาย เขาค่อยๆ กลับไปเป็นเหมือนเดิม ความเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นดึงสครูจออกมาจากความมืดของการคิดถึงแต่ตัวเองและนำเขาไปสู่ความชื่นชมยินดี

เปาโลพูดถึงความลึกลับที่อธิบายยากและสำคัญยิ่งกว่านั้นใน 1 ทิโมธี 3:16 “เราต้องยอมรับว่าข้อล้ำลึกแห่งศาสนาของเรานั้นยิ่งใหญ่มาก คือว่า พระองค์ทรงปรากฏเป็นมนุษย์ พระวิญญาณได้ทรงพิสูจน์แล้ว หมู่ทูตสวรรค์ก็เห็น และมีผู้ประกาศพระองค์แก่ประชาชาติ มีชาวโลกเชื่อถือพระองค์ และพระองค์เสด็จขึ้นรับพระสิริ” น่าอัศจรรย์ที่พระเจ้า “ปรากฏเป็นมนุษย์”

ความลึกลับแห่งคริสต์มาสคือการที่พระเจ้าได้เสด็จมาเป็นมนุษย์ในขณะที่ยังทรงสภาพเป็นพระเจ้า ฟังดูขัดกับคำอธิบายของมนุษย์ แต่นี่คือแผนการแห่งพระปัญญาอันล้ำลึกที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ตลอดยุคสมัย

“เด็กคนนี้คือใคร” ท่านคือพระเยซูคริสต์ พระเจ้าในสภาพมนุษย์