เดือนมกราคม 1915 เรือเอนดูแรนซ์ชนน้ำแข็งและติดอยู่บริเวณนอกชายฝั่งแอนตาร์คติกา กลุ่มนักสำรวจขั้วโลกที่นำโดยเออร์เนสต์แชคเกิลตันรอดชีวิตและพายเรือชูชีพสามลำไปถึงเกาะแห่งหนึ่ง พวกเขาติดอยู่บนเกาะร้าง ห่างไกลเส้นทางเดินเรือ แต่ยังเหลือความหวังข้อหนึ่ง วันที่ 24 เมษายน 1916 ชาย 22 คนมองดูแชคเกิลตันกับเพื่อนร่วมชะตาอีกห้าคนลงเรือชูชีพลำน้อยมุ่งสู่เกาะจอร์เจียใต้ที่อยู่ห่างไป 1,200 กม. โอกาสแทบไม่มี และถ้าไปไม่ถึง ทุกคนก็ต้องตาย แต่สี่เดือนต่อมาพวกเขาดีใจมาก เมื่อมีเรือปรากฏขึ้นพร้อมกับแชคเกิลตันบนหัวเรือตะโกนถามว่า “ทุกคนอยู่ดีไหม” และมีคนตะโกนตอบว่า “ทุกคนยังอยู่ดี”

คนเหล่านั้นอยู่รอดด้วยกันตลอดหลายเดือน เพราะความเชื่อและความหวังที่ฝากไว้กับคนคนหนึ่ง พวกเขาเชื่อว่าแชคเกิลตันจะหาทางมาช่วยจนได้

แบบอย่างความเชื่อและความหวังของคนกลุ่มนี้สะท้อนความเชื่อของวีรบุรุษในฮีบรู 11 ความเชื่อใน “สิ่งที่เราหวังไว้และมั่นใจในสิ่งที่เรามองไม่เห็น” ทำให้พวกเขาผ่านความยากลำบากและการทดลองได้ (ฮีบรู 11:1)

เมื่อเรามีปัญหามากมาย อย่าสิ้นหวัง ให้เรามีความหวังผ่านความเชื่ออันมั่นคงในพระเยซู ผู้ทรงเป็นพระเจ้าและพระผู้ช่วยให้รอดของเรา