เมื่อร้อยปีที่แล้ว ออสวอล์ด แชมเบอร์ส อายุ 41 ปี เดินทางไปถึงอียิปต์เพื่อรับใช้เป็นอนุศาสกของวายเอ็มซีเอ ให้กับกองทหารของเครือจักรภพอังกฤษช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 เขาถูกส่งไปที่ค่ายแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากไคโร 10 กิโลเมตร แชมเบอร์สเขียนในบันทึกคืนแรกที่เขาไปถึง เมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 1915 ว่า “พื้นที่นี้คือทะเลทรายใจกลางกองทหารและเป็นโอกาสอันดีสำหรับมนุษย์ มันไม่เหมือนสิ่งใดที่ผมเคยชิน และผมรอคอยด้วยความตื่นเต้นว่าพระเจ้าจะทรงทำและสรรสร้างสิ่งใหม่ใด”

แชมเบอร์สเชื่อและทำตามสุภาษิต 3:5-6 ที่ว่า “จงวางใจในพระเจ้าด้วยสุดใจของเจ้า และอย่าพึ่งพาความรอบรู้ของตนเอง จงยอมรับรู้พระองค์ในทุกทางของเจ้า และพระองค์จะทรงกระทำให้วิถีของเจ้าราบรื่น”

นี่เป็นทั้งคำปลอบโยนและคำท้าทาย เมื่อเราได้รู้ว่าพระเจ้าจะทรงนำทุกวัน เราจึงรู้สึกปลอดภัย และเราต้องไม่ยึดติดกับแผนการของเราจนขัดขืนการเปลี่ยนเส้นทางของพระเจ้าหรือเวลาของพระองค์

“เราไม่มีสิทธิตัดสินว่าเราควรถูกวางไว้ที่ไหน หรือรู้ล่วงหน้าว่าพระองค์จะทรงจัดเตรียมเราเพื่ออะไร” แชมเบอร์สกล่าว “พระเจ้าทรงสรรสร้างทุกอย่าง ไม่ว่าพระองค์จะทรงวางเราไว้ที่ใด เป้าหมายเดียวของเราคือทำงานนั้นด้วยมุ่งมั่นสุดหัวใจเพื่อพระองค์”