เด็กวัยรุ่นสองคนตกใจเมื่อได้ยินเสียงรถพ่อแม่กลับมาบ้าน พวกเขาจะแก้ตัวอย่างไรที่บ้านรก พ่อได้สั่งไว้ชัดเจนเมื่อเช้าก่อนพ่อกับแม่ขับรถออกนอกเมืองว่า ห้ามจัดงานเลี้ยง ห้ามพาเพื่อนเสียงดังมาบ้าน แต่เพื่อนเกเรก็มาและเด็กหนุ่มทั้งสองก็ยอมให้เพื่อนอยู่ ทั้งที่พ่อห้ามไว้แล้ว ตอนนี้บ้านรกเละเทะ ทั้งสองคนเมาเล็กน้อยและดูยุ่งเหยิง ด้วยความหวาดกลัว พวกเขาจึงพากันซ่อนตัว

อาดัมและเอวาคงจะรู้สึกเช่นนี้หลังจากพวกเขาเลือกที่จะไม่เชื่อฟังพระเจ้า และเมื่อได้ยินเสียงพระเจ้าเสด็จเข้ามาใกล้ ด้วยความหวาดกลัว พวกเขาจึงหลบไปซ่อนตัว “เจ้าอยู่ที่ไหน” พระเจ้าทรงเรียก (ปฐก.3:9) อาดัมทูลว่า “ข้าพระองค์ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ในสวนก็เกรงกลัวเพราะข้าพระองค์เปลือยกายอยู่จึงได้ซ่อนตัวเสีย” (ปฐก.3:10) ความบาปทำให้เรากลัวและรู้สึกเปลือยเปล่า และถูกล่อลวงได้ง่ายขึ้นไปอีก

พระเจ้ายังทรงเรียกคนของพระองค์ว่า “เจ้าอยู่ที่ไหน” หลายคนวิ่งหนีและพยายามหลบซ่อนจากพระเจ้า หรือทำเป็นไม่ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ แต่เราไม่สามารถหลบซ่อนจากพระเจ้าได้ พระองค์ทรงทราบแน่ชัดว่าเราอยู่ที่ไหน แทนที่จะหลบซ่อนด้วยความกลัว เราสามารถทูลพระองค์ว่า “ข้าแต่พระเจ้าขอทรงโปรดพระเมตตาแก่ข้าพระองค์ผ้เูป็นคนบาปเถิด” (ลก.18:13)