วันหนึ่งแอนไปเยี่ยมสามีของเธอที่โรงพยาบาล และได้พูดคุยกับผู้ดูแล ปกติแอนชอบชวนผู้อื่นพูดคุยในทุกที่ที่เธอไป และพยายามหาทางประกาศเรื่องพระเยซู แอนถามผู้ดูแลคนนั้นว่าเขารู้หรือไม่ว่าเขาอยากทำอะไรในอนาคต เมื่อเขาตอบว่าเขาไม่แน่ใจ แอนจึงได้แนะนำว่าสิ่งสำคัญคือ เขาต้องรู้จักพระเจ้าเสียก่อน เพื่อพระองค์จะทรงช่วยเขาตัดสินใจได้ ผู้ดูแลคนนั้นจึงถลกแขนเสื้อให้เห็นรอยสักที่เขียนไว้บนแขนว่า “ข้ารับการไถ่”

แอนและผู้ดูแลคนนั้นค้นพบว่า พวกเขาต่างก็รักองค์พระเยซูคริสตเจ้า และมีวิธีที่แตกต่างกันเพื่อสำแดงความเชื่อในพระองค์ผู้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อให้ชีวิตแก่เรา

ชื่อเพลงเก่าเพลงหนึ่งของสตีฟ กรีน สรุปได้ดีที่สุดว่า “คนต้องการพระเจ้า” เราต้องหาทางแบ่งปัน “ข่าวประเสริฐ” กับคนเหล่านั้น (สดด.40:9) ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบพูดคุยกับคนแปลกหน้า ไม่มีวิธีหนึ่งวิธีใดที่เหมาะกับทุกสถานการณ์ แต่พระเจ้าจะทรงใช้บุคลิกลักษณะของเราแต่ละคนร่วมกับพระสิริของพระองค์ที่มีอยู่ในเราเพื่อประกาศความรักของพระองค์

“ข้ารับการไถ่” จงยอมให้พระเจ้านำ เพื่อให้เราพบวิธีที่จะบอกผู้อื่นเรื่องพระเยซูคริสต์ พระผู้ไถ่ของเรา