เอมี่ต่อสู้กับโรคมะเร็งมาเป็นเวลา 5 ปี จากนั้นแพทย์บอกกับเธอว่า การรักษาล้มเหลวและเธอจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียงไม่กี่สัปดาห์ เอมี่ต้องการความเข้าใจ และความมั่นใจในเรื่องนิรันดร์กาล เธอจึงถามศิษยาภิบาลว่า “สวรรค์ จะเป็นอย่างไร”

เขาถามเธอว่า เธอชอบอะไรมากที่สุดในชีวิตบนโลกนี้ เธอพูดถึงการเดิน สายรุ้ง บรรดาเพื่อนฝูงที่ห่วงใย และเสียงหัวเราะของเด็กๆ “ถ้าอย่างนั้น คุณกำลังจะบอกว่า ฉันจะได้พบเห็นสิ่งเหล่านี้ที่สวรรค์หรือคะ” เธอถามด้วยใจปรารถนา

ศิษยาภิบาลตอบเอมี่ว่า “ผมเชื่อว่า ชีวิตของคุณที่นั่นจะงดงามและน่าอัศจรรย์ใจมากยิ่งกว่าทุกสิ่งที่คุณเคยรักหรือพบเจอที่นี่ ลองคิดดูว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณในโลกนี้และทวีคูณสิ่งนั้นให้เป็นหลายๆเท่า ผมคิดว่า สวรรค์จะเป็นอย่างนั้น”

พระคัมภีร์ไม่ได้อธิบายรายละเอียดว่า ชีวิตในนิรันดร์กาลนั้นจะเป็นอย่างไร แต่บอกเราว่าการได้อยู่กับพระคริสต์ในสวรรค์นั้น “ประเสริฐ” กว่าสภาพที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบัน (ฟป.1:23) “จะไม่มีสิ่งใดถูกสาปแช่งอีกต่อไปพระที่นั่งของพระเจ้าและของพระเมษโปดกจะตั้งอยู่ที่นั่นและบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์จะนมัสการพระองค์” (วว.22:3)

ที่ดีที่สุด คือเราจะได้พบองค์พระเยซูเจ้าแบบหน้าต่อหน้า ความปรารถนาในส่วนลึกที่สุดของเราจะได้รับการเติมเต็มในพระองค์