ลองคิดถึงเวลาที่ม้าควบมา มันมีพละกำลังและสง่างาม หัวของมันเชิดขึ้น แผงคอสะบัดตามลม ขาเคลื่อนไหวประสานกันเพื่อให้เกิดความเร็ว พลัง และการมุ่งไปข้างหน้า

ม้า เป็นตัวอย่างอันน่าอัศจรรย์ในความยอดเยี่ยมของสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง พระเจ้ามิได้ทรงสร้างมันเพียงเพื่อให้เรารู้สึกทึ่งและเพลิดเพลินเท่านั้น แต่เพื่อรับใช้มวลมนุษย์ (โยบ 39) เมื่อได้รับการฝึกที่เหมาะสม มันก็จะปราศจากความกลัวและเป็นเพื่อนร่วมทางที่กล้าหาญ ม้าเป็นสหายที่สัตย์ซื่อที่นำทหารเข้าสู่สมรภูมิด้วยความว่องไว (โยบ.39:24) และด้วยความหวัง (โยบ.39:25)

พระเจ้าใช้สิ่งที่ทรงสร้างเพื่อสอนโยบถึงอำนาจอธิปไตยของพระองค์ พระธรรมตอนนี้ยังเตือนให้เราคิดถึงคุณค่าของตัวเราเอง ในโลกของพระเจ้า เราไม่ได้รับการสรรค์สร้างขึ้นให้งดงามพร้อมกับงานที่ต้องทำเท่านั้น แต่เรายังเป็นสิ่งทรงสร้างที่สะท้อนพระฉายาของพระเจ้าด้วย พละกำลังของม้านั้นน่าทึ่ง แต่คุณค่าของมนุษย์แต่ละคนอยู่เหนือสิ่งทรงสร้างทั้งปวง

พระเจ้าทรงสร้างเราอย่างมีเอกลักษณ์เพื่อให้เรามีความสัมพันธ์กับพระองค์ และดำรงอยู่กับพระองค์ตลอดกาล ในขณะที่เราสรรเสริญพระเจ้าเพราะความงดงามของสิ่งทรงสร้างในธรรมชาติ เราก็รู้สึกทึ่งที่ทรงกระทำให้เรา “แปลกประหลาดอย่างน่ากลัว” (สดด.139:14)