ยาโคบไม่ได้มองว่าตนเองดี เขารู้ว่าเขาย่อยยับเพราะความบาป (ปฐมกาล 32:10) เขารู้ตัวว่าเขาไม่คู่ควรกับพระคุณของพระเจ้า เขาโกงสิทธิบุตรหัวปีจากเอซาวพี่ชายของเขา (ปฐมกาล 27) และพี่ชายก็เกลียดเขาและยาโคบกำลังกลับไปเผชิญหน้ากับเอซาวอีกครั้ง

“ข้าพระองค์ไม่สมควรจะรับความรักมั่นคงและความซื่อสัตย์แม้เล็กน้อยที่สุด” ยาโคบอธิษฐานใช้คำว่า “เล็กน้อยที่สุด” เพื่อหมายถึงสิ่งที่เล็กน้อยที่สุด “ขอพระองค์ทรงโปรดช่วยกู้ข้าพระองค์” (โยบ 32:10-11)

เป็นเรื่องแปลกที่เราได้เห็นสองประโยคนี้อยู่คู่กันที่ว่า ข้าพระองค์ไม่สมควรจะรับความรักมั่นคง…ขอพระองค์ทรงโปรดช่วยกู้ข้าพระองค์ ยาโคบอธิษฐานทูลขอให้พระเจ้าเมตตา เพราะความหวังของเขา ไม่ได้อิงกับคุณค่าของตัวเขาเอง แต่อยู่ที่พระสัญญาของพระเจ้า ผู้ทรงเมตตาต่อผู้ที่เข้ามาอยู่แทบพระบาทพระองค์ ความถ่อมใจ และการสำนึกผิด คือกุญแจที่จะเปิดพระทัยของพระเจ้า มีคนกล่าวว่า ท่าทีที่ดีที่สุดในการอธิษฐาน คือการปลดเปลื้องทุกสิ่งจนหมดสิ้น เป็กคร่ำครวญจากส่วนลึก ออกมาจากจิตวิญญาณที่รู้ซึ้งถึงความเลวร้ายของตน

คำอธิษฐานเช่นนั้น มาจากผู้ที่ยอมรับในความบาปผิด และความอดสูของเขา แต่ในขณะเดียวกัน ก็มั่นใจในพระคุณของพระเจ้าที่หลั่งไหลมาสู่คนบาปผู้ไม่คู่ควร พระเจ้าทรงสดับฟังผู้ที่คร่ำครวญว่า “ข้าแต่พระเจ้าขอทรงโปรดพระเมตตาแก่ข้าพระองค์ผู้เป็นคนบาปเถิด” (ลูกา 18:13)