สุนัขพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ของเราตื่นเต้นมากจนอาจเกิดอาการชัก เพื่อไม่ให้มันชัก เราจึงพยายามทำให้มันสงบลงเราเอามือลูบมัน ปลอบมัน และบอกให้มันนอนลง แต่พอมันได้ยินคำว่า “นอนลง” มันหลบตาและส่งเสียงงึมงัม แต่สุดท้ายมันก็ถอนหายใจอย่างแรงแล้วนอนราบลงกับพื้นแต่โดยดี

บางครั้งเราก็ต้องได้รับการเตือนให้นอนลงในสดุดี 23 เราได้เรียนรู้ว่า องค์พระผู้เลี้ยงทรงทำให้เรา “นอนลงที่ทุ่งหญ้าเขียวสด” และทรงนำเราไป “ริมน้ำแดนสงบ” พระองค์ทรงทราบว่าเราต้องการความสงบและการพักผ่อน แม้กระทั่งในเวลาที่เราไม่ได้ตระหนักเลยก็ตาม

ร่างกายของเราได้รับการออกแบบมาเพื่อพักผ่อนอย่างสม่ำเสมอ พระเจ้าเองยังทรงหยุดพักในวันที่เจ็ดหลังเสร็จภารกิจการทรงสร้าง (ปฐมกาล 2:2-3; อพยพ 20:9-11) พระเยซูทรงทราบว่ามีเวลาที่ต้องรับใช้ฝูงชนและมีเวลาหยุดพักพระองค์ตรัสสั่งเหล่าสาวกให้ “ไปหาที่เปลี่ยวหยุดพักหายเหนื่อยสักหน่อยหนึ่ง” (มัทธิว 6:31) เมื่อเราหยุดพัก สิ่งที่เราจดจ่อจะเปลี่ยนไปและเราจะสดชื่นขึ้น เมื่อตารางเวลาของเราแน่นไปด้วยกิจกรรมที่แม้จะมีประโยชน์ พระเจ้ามักดึงความสนใจของเราออกจากกิจกรรมเหล่านั้นโดยทำให้เรา “นอนลง”

การพักผ่อนเป็นของประทานอันประเสริฐจากพระผู้สร้าง ผู้ทรงรู้แน่ชัดว่าเราต้องการสิ่งใด สรรเสริญพระองค์ที่บางครั้งพระองค์ก็ทรงทำให้เรา “นอนลงที่ทุ่งหญ้าเขียวสด” – CHK