การรอเป็นเรื่องยาก เราเข้าแถวรอจ่ายเงินซื้อของ รอรถติด รอพบหมอ เรากระดิกนิ้วฆ่าเวลา หาว และรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจหรือในสถานการณ์สำคัญกว่านั้น เช่น เรารอจดหมายที่ยังมาไม่ถึง รอให้ลูกที่ทำผิดกลับมาบ้าน รอให้สามีหรือภรรยาของเราเปลี่ยนแปลงเรารอที่จะได้มีลูกและอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขน เรารอสิ่งที่หัวใจของเราปรารถนา

ในสดุดี 40 กษัตริย์ดาวิดบอกว่า “ข้าพเจ้าได้เพียรรอคอยพระเจ้า” ภาษาเดิมในที่นี้บอกว่าดาวิด “รอ รอ และรอ” เพื่อให้พระเจ้าตอบคำอธิษฐาน แต่เมื่อท่านมองย้อนกลับไปในระหว่างเวลาที่ล่วงไป ท่านสรรเสริญพระเจ้า ผลที่ตามมาคือ ดาวิดบอกว่าพระเจ้าทรง “บรรจุเพลงใหม่…เป็นบทเพลงสรรเสริญ” ในใจของท่าน (สดุดี 40:3)

เอฟ. บี. เมเยอร์ กล่าวไว้ว่า “นี่เป็นพระธรรมตอนที่เขียนถึงความล่าช้าของพระเจ้าได้อย่างยอดเยี่ยม เป็นความลึกลับของการฝึกมนุษย์ให้มีภาวะแห่งจิตใจที่ดีงามที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถมีได้” ด้วยวินัยในการรอคอยนี้ เราสามารถพัฒนาคุณธรรมแบบที่สงบมากขึ้น คือการยอมจำนน ถ่อมใจ อดทน บากบั่นด้วยใจยินดี ไม่ย่อท้อในการทำดี อันเป็นคุณลักษณะที่ใช้เวลาในการเรียนรู้นานที่สุด

เราจะทำอย่างไรเมื่อดูเหมือนว่าพระเจ้าทรงยับยั้งสิ่งที่ใจเราปรารถนา? พระเจ้าทรงสามารถช่วยให้เรารักและวางใจพระองค์มากพอที่จะยอมรับความล่าช้าที่เกิดขึ้นด้วยใจยินดี และมองเห็นว่าเป็นโอกาสที่เราจะได้พัฒนาคุณธรรมเหล่านี้ และสรรเสริญพระองค์ – DHR