เมื่อไม่นานมานี้ มาร์เซียเพื่อนของผมที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนคริสเตียนเพื่อคนหูหนวกในประเทศจาไมกา ได้เป็นตัวอย่างให้กับผมในเรื่องทัศนคติในการมองสิ่งต่างๆ ในจดหมายข่าวที่เธอตั้งชื่อว่า “การเริ่มต้นที่เป็นพร” เธอเล่าว่าเป็นครั้งแรกในรอบเจ็ดปีที่โรงเรียนเริ่มต้นปีใหม่ด้วยต้นทุนที่เหลือหลังจากหักรายจ่ายของปีก่อนหน้า ซึ่งไม่ใช่เงินพันเหรียญในธนาคาร ไม่ใช่อุปกรณ์การเรียนการสอนสำหรับตลอดปี แต่เป็นอาหารในตู้กับข้าวสำหรับหนึ่งเดือน

ถ้าคุณต้องรับผิดชอบปากท้องของเด็กผู้หิวโหย 30 คนด้วยงบประมาณอันน้อยนิดอาหารจำนวนนั้นถือว่ามีค่ามาก ในบทความนั้นเธออ้างอิง 1 พงศาวดาร 16:34 ที่ว่า “จงโมทนาขอบพระคุณพระเจ้าเพราะพระองค์ประเสริฐเพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์”

ปีแล้วปีเล่าที่มาร์เซียเชื่อวางใจว่าพระเจ้าจะเลี้ยงดูเด็กๆ และเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน เธอไม่เคยมีมาก ไม่ว่าจะเป็นน้ำ อาหาร หรืออุปกรณ์การเรียนการสอน แต่เธอก็รู้สึกซาบซึ้งอยู่เสมอในสิ่งที่พระเจ้าประทานให้และเชื่ออย่างสัตย์ซื่อว่าพระเจ้าจะทรงจัดเตรียมให้ต่อไป

ในขณะที่เราเริ่มต้นปีใหม่ เรามีความเชื่อวางใจในการทรงจัดเตรียมของพระเจ้าหรือไม่? หากเราวางใจ เราก็ได้เชื่อฟังพระวจนะของพระผู้ช่วยให้รอดที่ตรัสว่า “อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตน…อย่ากระวนกระวายถึงพรุ่งนี้” (มัทธิว 6:25,34) – JDB