เมแกน เพื่อนของฉันเป็นนักกีฬาขี่ม้าที่ประสบความสำเร็จ และฉันได้เรียนรู้เรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับม้าจากเธอมากมาย ตัวอย่างเช่น แม้จะมีตาใหญ่ที่สุดในบรรดาสัตว์บกเลี้ยงลูกด้วยนม ม้ากลับสายตาไม่ดีและมองเห็นสีได้น้อยกว่าคน ด้วยเหตุนี้ บางครั้งพวกมันจึงไม่สามารถแยกแยะวัตถุบนพื้น เมื่อมันเห็นเสา มันไม่รู้ว่าเป็นเสาที่ข้ามไปได้ง่ายๆ หรือเป็นงูตัวใหญ่ที่จะทำอันตรายมันได้กันแน่ ดังนั้นม้าที่ไม่ได้รับการฝึกฝนที่ดี จึงตกใจง่ายและชอบวิ่งหนี

เราเองก็อาจอยากวิ่งหนีจากสถานการณ์ที่น่าตกใจ เราอาจรู้สึกเหมือนโยบที่เข้าใจปัญหาตัวเองผิดๆ และคิดว่าไม่อยากเกิดมาเลย โยบไม่รู้ว่าซาตานพยายามจะทำลายท่าน จึงกลัวว่าพระเจ้าผู้ที่ท่านวางใจทรงต้องการทำลายท่านเสียเอง ท่านร้องด้วยความทุกข์ใจว่า “พระเจ้าทรงวางข้าไว้ในที่ที่ผิด และได้ทรงเอาตาข่ายของพระองค์ล้อมข้าไว้” (โยบ 19:6)

เช่นเดียวกัน สายตาของเราก็มองเห็นได้จำกัด เราอยากวิ่งหนีจากสถานการณ์ยากลำบากที่ทำให้เรากลัว แต่จากมุมมองของพระเจ้า เราไม่ได้อยู่ลำพัง พระองค์ทรงเข้าใจว่าอะไรทำให้เรากลัวและสับสน พระองค์ทรงทราบว่าเราปลอดภัยเมื่อพระองค์อยู่เคียงข้าง นี่คือโอกาสที่เราจะวางใจพระปัญญาของพระองค์มากกว่าความเข้าใจของเราเอง