นกฮูกเฒ่าเจ้าปัญญา
หลายปีที่แล้วมีนักเขียนนิรนามคนหนึ่งเขียนกลอนเกี่ยวกับข้อดีของการควบคุมคำพูดไว้ว่า
ปากกาเงียบ
แฮร์รี ทรูแมน อดีตประธานาธิบดีสหรัฐฯ มีกฎว่า ถ้าจดหมายฉบับใดเขียนขึ้นขณะที่โกรธจะต้องวางทิ้งไว้บนโต๊ะจนครบ 24 ชั่วโมงจึงจะส่งได้ ถ้าหมดช่วงของการ “ทิ้งไว้ให้เย็น” แล้ว เขายังรู้สึกเหมือนเดิม เขาจึงจะส่งจด-หมายฉบับนั้น ในช่วงชีวิตของทรูแมน เขามีจดหมายที่ไม่ได้ส่งอยู่เต็มลิ้นชักขนาดใหญ่
ฝึกฟัง
มีคนพูดว่า “พระเจ้าให้เรามีหูสองข้าง แต่มีปากเดียวเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง”ความสามารถในการฟังเป็นทักษะชีวิตที่สำคัญผู้ให้คำปรึกษาบอกให้เราฟังซึ่งกันและกัน ผู้นำฝ่ายวิญญาณบอกให้เราฟังพระเจ้า แต่แทบจะไม่มีใครบอกให้เรา “ฟังเสียงของตัวเอง” ฉันไม่ได้กำลังกล่าวเป็นนัยว่า เรามีเสียงภายในที่พูดถูกเสมอ หรือกำลังบอกว่า เราควรฟังเสียงตัวเอง แทนที่จะฟังเสียงพระเจ้าและคนอื่นๆ แต่ฉันกำลังบอกว่าเราจำเป็นต้องฟังสิ่งที่ตนเองพูดเพื่อจะรู้ว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไรกับคำพูดของเรา
พระคำที่ช่วยเหลือและเยียวยา
เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 1863 ชายผู้มีชื่อเสียงสองคนได้กล่าวสุนทรพจน์ในพิธีมอบถวายสุสานทหารแห่งชาติในเมืองเก็ตตี้สเบิร์กรัฐเพนซิลเวเนีย ผู้กล่าวสุนทรพจน์คนสำคัญ คือ เอ็ดเวิร์ด เอเวอเร็ต อดีตผู้ว่าฯ สมาชิกรัฐสภาและอธิการบดีมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด เอเวอเร็ตได้กล่าวคำสุนทรพจน์อย่างเป็นทางการยาวสองชั่วโมง ตามด้วยประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์น ที่กล่าวสุนทรพจน์ เพียง 2 นาที
สิ่งที่เราพูด
คุณอาจเคยได้ยินว่า “คนฉลาดคุยเรื่องความคิด คนปัญญาปานกลางคุยเรื่องเหตุการณ์ส่วนคนโง่คุยเรื่องคนอื่น” อันที่จริงการพูดถึงคนอื่นอย่างให้เกียรตินั้นมีอยู่หลายวิธี แต่คำกล่าวนี้สะท้อนว่าผู้พูดมีประสบการณ์แง่ลบในโลกนี้ที่เราสื่อสารกันผ่านสื่อทุกอย่างทั้งในสังคมทั่วไปและในหน้าที่การงาน เรามักต้องรับรู้ชีวิตของคนอื่นอยู่ตลอดเวลา ซึ่งบางเรื่องไม่เหมาะที่เราจะรู้ เพราะเป็นเรื่องส่วนตัว
