วีรบุรุษอีกคนของวันคริสตมาส
เกือบตลอดชีวิตของผม ที่ผมไม่เห็นความสำคัญของโยเซฟในเรื่องราววันคริสตมาส แต่หลังจากที่ผมเป็นสามีและพ่อ ผมรู้สึกชื่นชมคุณลักษณะอันอ่อนโยนของโยเซฟ แม้เขาจะยังไม่รู้ว่ามารีย์ตั้งครรภ์ได้อย่างไร เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ทำให้เธออับอายหรือลงโทษเธอในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นการล่วงประเวณี (มัทธิว 1:19)
สิ่งเล็กน้อยในที่เล็กน้อย
บ่อยครั้งที่ผมได้พบผู้ที่รับใช้พระเจ้าด้วยการทำสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นสิ่งเล็กน้อยในสถานที่เล็กน้อย พวกเขามักท้อใจเพราะรู้สึกโดดเดี่ยว และรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำไม่มีความสำคัญเมื่อผมได้ยินแบบนี้ ผมคิดถึงทูตสวรรค์องค์หนึ่งในหนังสือของ ซี. เอส. ลูอิส เรื่อง จากดวงดาวอันเงียบงัน ทูตสวรรค์นั้นบอกว่า “คนของเรามีกฏห้ามพูดเรื่องขนาดหรือจำนวนกับเจ้า...มันจะทำให้เจ้าบูชาสิ่งที่ไม่มีความสำคัญและมองข้ามสิ่งยิ่งใหญ่ที่แท้จริง”
เส้นชัยของแม่
เมื่อเจฟฟ์ทราบว่าสุขภาพของแม่กำลังแย่ลงอย่างรวดเร็ว เขารีบขึ้นเครื่องบินไปอยู่กับท่านทันที เขานั่งลงข้างเตียง จับมือแม่ไว้ ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า ดูแลและแสดงความรัก ที่เขามีต่อท่าน ท่านจากไป และในพิธีไว้อาลัย หลายคนบอกเจฟฟ์ว่าชีวิตของท่านเป็นพระพรมาก ท่านมีของประทานในการสอนพระคัมภีร์ ให้คำปรึกษา และนำกลุ่มอธิษฐาน เหล่านี้คืองานรับใช้หลักของท่านจวบจนบั้นปลายชีวิต ท่านจบลงอย่างดีเพื่อพระคริสต์
มีแนวโน้มจะหลงทาง
บทเพลงนมัสการเก่าแก่บทหนึ่งที่ผมชอบมากคือเพลง “ขอพระพรจากเบื้องบนลงมา” ซึ่งประพันธ์ขึ้นในปี 1757 โดยโรเบิร์ต โรบินสัน วัย 22 ปี มีเนื้อเพลงประโยคหนึ่งที่จับใจ และผลักดันให้ผมต้องสำรวจตัวเอง ประโยคนั้นบอกว่า “พระองค์ทรงรักข้าเสมอไปแต่ข้าเผลอมักลืมพระคุณ” บางครั้งผมก็รู้สึกเช่นนี้ บ่อยครั้งที่ผมพบว่าตัวเองวอกแวกและออกนอกทาง แทนที่จะให้หัวใจและความคิดจดจ่อที่องค์พระผู้ช่วยให้รอด ผู้ทรงรักผมและประทานพระองค์เองเพื่อผม ไม่ได้มีเพียงโรเบิร์ต โรบิน-สัน กับผมเท่านั้นที่เป็นเช่นนี้
