พิงพระเยซู

บางครั้งเมื่อผมล้มตัวหนุนหมอนและอธิษฐาน ผมจะจินตนาการว่า ผมเอนกายพิงพระเยซู ทุกครั้งที่ทำเช่นนี้ผมจะนึกถึงพระวจนะที่พูดถึงอัครทูตยอห์น ยอห์นบันทึกว่าท่านนั่งข้างพระเยซูในพระกระยาหารมื้อสุดท้าย “ที่สำรับมีสาวกคนหนึ่งที่พระองค์ทรงรัก ได้เอนกายอยู่ใกล้พระทรวงของพระองค์” (ยน.13:23)

ดี แย่และเลวร้าย

เพื่อนรักคนหนึ่งของฉันส่งข้อความมาว่า “ฉันดีใจที่เราสามารถเล่าให้กันและกันฟังได้ทั้งเรื่องดี เรื่องแย่และเรื่องเลวร้าย” เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปีและเรียนรู้ที่จะแบ่งปันความชื่นชมยินดีและความล้มเหลว เรารู้ว่าเราห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบ เราจึงแบ่งเบาปัญหาซึ่งกันและกัน และยังยินดีในความสำเร็จของอีกฝ่ายด้วย

ดาวิดและโยนาธานมีมิตรภาพที่แน่นแฟ้นเช่นกัน เริ่มจากช่วงเวลาดีๆ ที่ดาวิดมีชัยชนะเหนือโกลิอัท (1ซมอ.18:1-4) พวกเขาร่วมในความกลัวในช่วงเวลาแย่ๆ ที่บิดาของโยนาธานเกิดความอิจฉา (1 ซมอ.18:6-11; 20:1-2) สุดท้าย พวกเขาทนทุกข์ด้วยกันในช่วงเวลาอันเลวร้ายที่ซาอูลวางแผนจะฆ่าดาวิด (1 ซมอ.20:42)

เพื่อนที่ดีไม่ทอดทิ้งเราเมื่อสถานการณ์ภายนอกเปลี่ยนไป พวกเขาอยู่กับเราทั้งในช่วงเวลาที่ดีและไม่ดี เพื่อนที่ดีนำเราไปหาพระเจ้าในช่วงเวลาอันเลวร้าย เมื่อเรารู้สึกอยากเดินออกห่างจากพระองค์

มิตรภาพแท้เป็นของขวัญจากพระเจ้า เพราะมิตรภาพแท้เป็นตัวอย่างของพระองค์ผู้ทรงเป็นสหายอันสมบูรณ์พร้อม ผู้ทรงสัตย์ซื่อทั้งในเวลาที่ดี ในเวลาที่ไม่ดี และในเวลาที่เลวร้าย องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงย้ำกับเราว่า “เราจะไม่ละท่านหรือทอดทิ้งท่านเลย” (ฮบ.13:5)

ฉันเห็นเธอ

"ฉันเห็นเธอ” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวไว้ในกลุ่มนักเขียนออนไลน์ที่ซึ่งเราช่วยเหลือและหนุนใจกันและกัน ฉันเครียดและกังวล ฉันจึงรู้สึกได้ถึงสันติและความสุขจากถ้อยคำของเธอ เธอ “เห็น” ฉัน ทั้งความหวัง ความกลัว ปัญหาและความฝันของฉัน และรักฉัน

เมื่อฉันได้ยินถ้อยคำหนุนใจที่เรียบง่าย แต่ทรงพลังของเพื่อน ฉันคิดถึงฮาการ์ซึ่งเป็นหญิงคนใช้ในบ้านของอับราม หลังจากซารายและอับรามรอคอยทายาทมาหลายปี ซารายก็ทำตามขนบธรรมเนียมประเพณีคือบอกให้สามีมีลูกกับนางฮาการ์ แต่เมื่อนางฮาการ์ตั้งครรภ์ เธอกลับดูหมิ่นซาราย เมื่อซารายเคี่ยวเข็ญนางกลับ ฮาการ์ก็หนีไปยังถิ่นทุรกันดาร

พระเจ้าทอดพระเนตรเห็นความเจ็บปวดและสับสนของฮาการ์ และพระองค์ทรงอวยพรเธอด้วยพระสัญญาว่าเธอจะเป็นมารดาของพงศ์พันธุ์มากมาย หลังจากครั้งนั้น ฮาการ์เรียกพระนามพระเจ้าว่า “เอล โรอี” ซึ่งหมายถึง “พระเจ้าผู้ทรงเห็นข้าพเจ้า” (ปฐก.16:13) เพราะเธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ลำพังหรือถูกทอดทิ้ง

พระเจ้าทรงเห็นและรักเราเช่นเดียวกับฮาการ์ เราอาจรู้สึกเหมือนเพื่อนหรือครอบครัวละเลยหรือทอดทิ้งเรา แต่เรารู้ว่าพระบิดาเห็นไม่เพียงภายนอกเท่านั้น แต่ทรงเห็นทั้งความรู้สึกและความกลัวทุกอย่างที่เราซ่อนไว้ พระองค์ตรัสถ้อยคำที่ให้ชีวิตแก่เรา

รักและมีค่าเสมอ

เรารับใช้พระเจ้าผู้ทรงรักเรามากกว่างานของเรา จริงอยู่ที่พระเจ้าทรงต้องการให้เราทำงานหาเลี้ยงครอบครัวและเพื่อรับผิดชอบดูแลโลกที่ทรงสร้าง และทรงคาดหวังให้เราปรนนิบัติผู้อ่อนแอหิวโหย เปลือยกาย กระหายน้ำและใจสลายรอบตัวเรา ทั้งยังตื่นตัวต่อคนที่ยังไม่ตอบสนองการทรงเรียกของพระวิญญาณบริสุทธิ์ในชีวิต

แหวนตรา

ตอนทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่จากต่างประเทศเป็นครั้งแรก ฉันสังเกตว่าภาษาอังกฤษของเขาสละสลวยและเขาสวมแหวนที่นิ้วก้อย ต่อมาฉันได้รู้ว่านั้นไม่ใช่แค่เครื่องประดับ แต่เป็นเครื่องแสดงถึงประวัติครอบครัวโดยตราประจำตระกูลบนแหวนนั้น

อาจเหมือนแหวนตราในหนังสือฮักกัย ผู้เผยพระวจนะฮักกัยเรียกร้องให้ประชากรของพระเจ้าเริ่มต้นสร้างพระวิหารขึ้นอีกครั้ง พวกเขาเคยถูกเนรเทศไปและได้กลับมายังแผ่นดินเกิดและเริ่มสร้างเมืองขึ้นใหม่ แต่การขัดขวางของศัตรูทำให้งานหยุดชะงัก ฮักกัยกล่าวถึงพระสัญญาของพระเจ้าต่อเศรุบบาเบลผู้นำของยูดาห์ว่า เขาได้รับการเลือกสรรและตั้งไว้ให้เป็นผู้นำ เป็นเหมือนแหวนตรา

สมัยโบราณมีการใช้แหวนตราเป็นเครื่องหมายระบุตัวตน แทนที่จะเซ็นชื่อ ทุกคนจะนาบแหวนลงบนขี้ผึ้งร้อนๆ หรือดินเหนียวนิ่มๆ เพื่อประทับตราของตน ในฐานะลูกของพระเจ้า เราเองก็ได้ประทับตราไว้บนโลกนี้เมื่อเราเผยแพร่ข่าวประเสริฐ แบ่งปันพระคุณของพระเจ้าผ่านการรักเพื่อนบ้านและหยุดยั้งการกดขี่ข่มเหง

เราแต่ละคนมีตราประทับที่แตกต่างกันซึ่งแสดงให้เห็นว่าเราได้รับการสร้างตามพระฉายาของพระเจ้าและมีของประทานภาระใจและปัญญาต่างกันไปตามแต่ละคน เป็นการทรงเรียกและเป็นสิทธิพิเศษของเราที่จะเป็นแหวนตราของพระเจ้าในโลกใบนี้

คล้องอยู่ในความรัก

เดือนมิถุนายนปี 2015 เทศบาลนครปารีส รื้อถอนแม่กุญแจน้ำหนัก 45 ตันออกจากสะพานคนข้ามปงเดซาร์ คู่รักจำนวนมากแสดงความรักโดยการสลักชื่อย่อลงบนแม่กุญแจ ล็อคไว้กับราวสะพาน และขว้างลูกกุญแจลงแม่น้ำแซน

เรื่องนี้มีความหมาย

ทารกแรกคลอดถูกทิ้งไว้ที่รางหญ้าในฉากจำลองวันประสูติของพระเยซูหน้าคริสตจักรในเมืองนิวยอร์ค แม่วัยรุ่นผู้สิ้นหวังห่อร่างเขาไว้อย่างอบอุ่นและวางไว้ในที่ที่จะมีคนเห็น หากเรารู้สึกอยากจะกล่าวโทษเธอ ให้เราขอบคุณพระเจ้าแทนดีกว่า ที่เด็กน้อยคนนี้ได้มีโอกาสมีชีวิต

บทสนทนาเงียบๆ

คุณเคยคุยกับตัวเองไหม บางครั้งเวลาผมทำงาน โดยเฉพาะตอนที่ผมซ่อมรถอยู่ใต้กระโปรงรถ ผมพบว่าเวลาซ่อมรถ การคิดแล้วพูดดังๆ เพื่อหาทางเลือกที่ดีที่สุดนั้นช่วยได้มาก ถ้ามีคนมาเห็นผม “พูด” ผมอาจรู้สึกอายนิดหน่อย ทั้งที่พวกเราส่วนใหญ่ก็คุยกับตัวเองแทบทุกวันอยู่แล้ว

งดงาม

นึกภาพวัยรุ่นหญิงสองคน คนแรกสุขภาพดีแข็งแรง อีกคนไม่เคยรู้จักการได้ไปไหนมาไหนด้วยตัวเอง เธอต้องนั่งรถเข็นและไม่เพียงเจอความท้าทายทางอารมณ์เช่นคนทั่วไปเท่านั้น แต่ยังต้องพบความลำบากและเจ็บปวดทางร่างกายอยู่เสมอ