บางครั้งเมื่อผมล้มตัวหนุนหมอนและอธิษฐาน ผมจะจินตนาการว่า ผมเอนกายพิงพระเยซู ทุกครั้งที่ทำเช่นนี้ผมจะนึกถึงพระวจนะที่พูดถึงอัครทูตยอห์น ยอห์นบันทึกว่าท่านนั่งข้างพระเยซูในพระกระยาหารมื้อสุดท้าย “ที่สำรับมีสาวกคนหนึ่งที่พระองค์ทรงรัก ได้เอนกายอยู่ใกล้พระทรวงของพระองค์” (ยน.13:23)

ยอห์นเรียกตัวเองว่า “สาวกที่พระองค์ทรงรัก” โดยไม่เอ่ยชื่อ และยังให้ภาพการร่วมโต๊ะงานเลี้ยงในอิสราเอลสมัยศตวรรษที่หนึ่ง โต๊ะสูงประมาณเข่าซึ่งเตี้ยกว่าที่เราใช้ทุกวันนี้มาก การเอนกายบนเสื่อหรือหมอนโดยไม่มีเก้าอี้เป็นท่านั่งปกติของคนที่อยู่รอบโต๊ะ ยอห์นนั่งใกล้พระเยซูมากจนเมื่อหันไปถามคำถามพระองค์ท่าน “เอนกายพิงพระเยซู” (ยน.13:25 อมตธรรม) ศีรษะอยู่บนพระทรวง

ความใกล้ชิดของยอห์นกับพระเยซูในขณะนั้นแสดงภาพชีวิตของเรากับพระองค์ในวันนี้อย่างชัดเจน เราอาจไม่สามารถสัมผัสพระกายของพระเยซูได้ แต่เรามอบสถานการณ์ที่หนักหนาที่สุดในชีวิตให้กับพระองค์ได้ พระองค์ตรัสว่า “บรรดาผู้ทำงานเหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายหายเหนื่อยเป็นสุข” (มธ.11:28) นับเป็นพระพรที่เรามีองค์พระผู้ช่วยให้รอดที่เราวางใจได้ว่าจะทรงสัตย์ซื่อในทุกสถานการณ์ของชีวิต! วันนี้ คุณ “เอนกายพิง” พระองค์ไหม