จะเป็นอย่างไร
คุณกับฉันมีสิ่งที่เหมือนกันอย่างหนึ่งคือเราอยู่ในโลกที่สับสน สกปรกโดยไม่รู้จักโลกแบบอื่น แต่อาดัมกับเอวารู้ว่าชีวิตก่อนหน้าคำสาปแช่งเป็นอย่างไร ทั้งคู่จำโลกที่พระเจ้าทรงประสงค์ให้เป็นได้ คือโลกที่ไม่มีความตาย ความเจ็บปวด ความยากลำบาก (ปฐมกาล 3:16-19) ก่อนหน้าความบาป ไม่มีความหิวโหย การตกงาน ความเจ็บป่วย ไม่มีใครสงสัยฤทธิ์อำนาจการทรงสร้างของพระเจ้าหรือแผนการที่ทรงมีต่อความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
ไม่ถูกคุมขังอีก
ชายวัยกลางคนมาหาผม หลังจากผมนำการประชุมเชิงปฏิบัติการในที่ทำงานของเขาและถามว่า “ผมเป็นคริสเตียนมาเกือบทั้งชีวิต แต่ผมผิดหวังกับตัวเองอยู่เสมอ ทำไมผมถึงทำแต่สิ่งที่ผมหวังว่าผมจะไม่ทำและไม่เคยทำสิ่งที่ผมรู้ว่าควรจะทำเลย พระเจ้ายังไม่เบื่อผมหรือ” ชายสองคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ดูจะรอฟังคำตอบเช่นกัน
ละอองเพชร
ในช่วงฤดูหนาวที่อากาศเย็นจัดในรัฐมิชิแกนที่เราอาศัยอยู่ ผู้คนมักมีความรู้สึกที่หลากหลายกับสภาพอากาศ ขณะที่หิมะโปรยปรายลงมาอย่างต่อเนื่องในเดือนมีนาคม ความรู้สึกชื่นชมในหิมะก็ไม่เหลืออยู่อีกแล้วและผู้คนต่างก็โอดครวญกับอุณหภูมิที่ต่ำลง
เหม็นโฉ่
เดือนสิงหาคม 2013 ผู้คนมากมายพากันมาที่ศูนย์พฤกษศาสตร์ฟิปส์ในเพนซิลวาเนีย เพื่อดูพืชเมืองร้อนชื่อดอกซากศพบาน ดอกนี้มาจากอินโดนีเซียและบานเพียงครั้งเดียวในรอบหลายปี เวลาบานจึงน่าตื่นตามาก เมื่อบาน ดอกไม้ยักษ์กลีบสีแดงขอบหยักจะส่งกลิ่นเหมือนเนื้อเน่า กลิ่นรุนแรงนี้เองที่ดึงดูดบรรดาแมลงที่ชอบเนื้อเน่า และไม่มีน้ำหวานให้
ซ่อมหรือเปลี่ยน
ถึงเวลาที่ต้องซ่อมแซมขอบหน้าต่างบ้าน ผมจึงถอดมันออกมาขัดและทาสีโป๊วจนขอบหน้าต่างที่ตกแต่งแล้วพร้อมสำหรับทาสี หลังจากทำทุกวิถีทางแล้ว ทั้งทาสีรองพื้นไม้ และสีราคาแพง ขอบหน้าต่างก็ดูดีขึ้นแต่ยังดูไม่เหมือนใหม่ ทางเดียวที่จะให้ดูเหมือนใหม่ คือการเปลี่ยนไม้
อย่าแตะต้องรั้ว
เมื่อฉันยังเด็ก พ่อแม่เคยพาฉันไปเยี่ยมคุณยายทวดซึ่งอาศัยอยู่ใกล้ฟาร์ม สนามของท่านล้อมไว้ด้วยรั้วไฟฟ้า เพื่อป้องกันไม่ให้วัวเข้ามากินหญ้า เมื่อฉันขออนุญาตพ่อแม่ออกไปเล่นข้างนอก ท่านอนุญาต และบอกว่าหากแตะถูกรั้วจะถูกไฟช็อต
เล่นกับไฟ
ตอนที่ผมเป็นเด็ก แม่เตือนไม่ให้ผมเล่นไฟ แต่แล้ววันหนึ่งผมตัดสินใจลองดูว่าถ้าเล่นแล้วจะเป็นอย่างไร ผมหยิบไม้ขีดไฟกับกระดาษแล้วออกไปทดลองหลังบ้าน ผมนั่งคุกเข่าหัวใจเต้นรัว จุดไม้ขีดแล้วปล่อยให้กระดาษติดไฟ
หุบเขาแห่งนิมิต
คำอธิษฐานของพิวริตันชื่อ “หุบเขาแห่งนิมิต” เล่าถึงระยะห่างระหว่างคนบาปกับพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ ชายคนนั้นพูดกับพระเจ้าว่า “พระองค์ทรงนำข้าพระองค์มายังหุบเขาแห่งนิมิต...แม้ล้อมรอบด้วยภูเขาแห่งบาปข้าพระองค์ยังเห็นพระสง่าราศี” เขารู้ดีถึงความบาปของตน แต่ยังมีหวัง เขาพูดอีกว่า “ในห้วงลึกที่สุดยังเห็นดวงดาว ยิ่งลึกแสงแห่งดวงดาวของพระองค์ก็ยิ่งส่องสว่าง” เขาจบลงด้วยคำร้องทูลว่า “ขอให้ได้พบแสงสว่างในความมืดมิด...คือพระสง่าราศีในหุบเขาของข้าพระองค์”
สมบูรณ์แบบ
นายแพทย์ไบรอัน โกลด์แมน พยายามอย่างยิ่งที่จะรักษาคนไข้ให้สมบูรณ์แบบ แต่เขาก็ยังทำผิดพลาด เพราะเขาทำการรักษาหญิงคนหนึ่งในห้องฉุกเฉิน แล้วให้เธอกลับบ้านไป ต่อมาภายในวันนั้น เธอกลับเข้ารับการรักษาอีกครั้งและเสียชีวิต เขาสะเทือนใจมาก จึงพยายามเป็นหมอที่สมบูรณ์แบบ แต่กลับได้เรียนรู้ว่า ความสมบูรณ์แบบนั้นไม่มี
