ผู้เขียน

ดูทั้งหมด

บทความ โดย David H. Roper

วินัยในการรอ

การรอเป็นเรื่องยาก เราเข้าแถวรอจ่ายเงินซื้อของ รอรถติด รอพบหมอ เรากระดิกนิ้วฆ่าเวลา หาว และรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจหรือในสถานการณ์สำคัญกว่านั้น เช่น เรารอจดหมายที่ยังมาไม่ถึง รอให้ลูกที่ทำผิดกลับมาบ้าน รอให้สามีหรือภรรยาของเราเปลี่ยนแปลงเรารอที่จะได้มีลูกและอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขน เรารอสิ่งที่หัวใจของเราปรารถนา

ชีวิตที่ไม่มีใครมองเห็น

หลายปีก่อน ผมได้อ่านบทกวีของจอร์จแมคโดนัลด์ ชื่อ “ชีวิตที่ไม่มีใครมองเห็น” เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มที่มีสติปัญญาและมีความรู้สูง แต่ได้หันหลังให้กับอาชีพทางการศึกษาที่มีเกียรติ แล้วกลับไปหาพ่อแก่ๆ ที่บ้านไร่และทุ่มเทกับ “งานธรรมดาๆ” และ “การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในรูปแบบเรียบง่าย” เพื่อนๆ ต่างก็บ่นว่าเขาทิ้งความสามารถไปอย่างสูญเปล่า

ในพระหัตถ์

เวลาที่เราข้ามถนนพร้อมเด็กๆ เราจะยื่นมือให้เด็กๆ แล้วบอกว่า “จับแน่นๆ นะ” เด็กๆ ก็จะจับมือเราไว้แน่น แต่ไม่มีทางที่เราจะให้เด็กจับมือเราแต่ฝ่ายเดียว มือของเราต่างหากที่จับและยึดพวกเขาไว้ให้ปลอดภัย ด้วยเหตุนี้ เปาโลจึงยืนยันว่า “พระเยซูคริสต์ได้ทรงฉวยข้าพเจ้าไว้เป็นของพระองค์แล้ว” (ฟิลิปปี 3:12) หรือพูดอย่างชัดเจนว่า “พระคริสต์จับข้าพเจ้าไว้แล้ว!”

ไม่ว่างเปล่า

จูเลียหลานสาวของเราไปทำงานที่บ้านเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งในเมืองบูเซียประเทศอูกัน-ดาในช่วงวันหยุดฤดูร้อน ในวันสุดท้ายของการฝึกงาน เธอไปบอกลาเด็กๆ แต่ละคน เด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อซูมายาเศร้ามากและบอกเธอว่า“พรุ่งนี้พี่ก็จะไปแล้ว อาทิตย์หน้าพี่ๆ (เจ้าหน้าที่ฝึกงาน) คนอื่นๆก็ไปด้วย”

เพื่อนร่วมทาง

ไม่นานมานี้ขณะที่ค้นหาชื่อเพื่อนๆ ที่จบโรงเรียนพระคริสตธรรมรุ่นเดียวกัน ผมพบว่ามีเพื่อนผมหลายคนเสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งเป็นข้อเตือนใจที่น่าคิดเกี่ยวกับชีวิตที่แสนสั้นของมนุษย์ กำหนดปีของเราคือประมาณเจ็ดสิบ และเราก็จากไป (สดุดี 90:10) กวีชาวอิสราเอลพูดถูก เราเป็นแต่แขกที่ผ่านไปและผู้อาศัยเท่านั้น(สดุดี 39:12)

บทสุดท้าย

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่เวลาอ่านนิยายเขย่าขวัญเรื่องใหม่ เธอจะเริ่มอ่านบทสุดท้ายก่อนเสมอ เธออ้างว่า “เพื่อลดความกังวลในการอ่าน” คริสเตียนก็เช่นเดียวกัน เรารู้ตอนจบของเรื่องแล้วจึงสามารถเป็นผู้นำสันติสุขมาให้ในท่ามกลางความวุ่นวาย และสงบได้เมื่อเจอภัยพิบัติ

อีกนานเท่าใด?

ซาอูลไล่ล่าดาวิดดัง “ผู้หนึ่งไล่ตามนกกระทาอยู่บนภูเขา” (1 ซามูเอล 26:20) นานถึง 9 ปี ดาวิดอธิษฐานว่า “ข้าแต่พระเจ้าอีกนานเท่าใดพระองค์จะทรงลืมข้าพระองค์เสียเป็นนิตย์หรือพระองค์จะเบือนพระพักตร์จากข้าพระองค์นานเท่าใด...ศัตรูของข้าพระองค์จะเหนือข้าพระองค์นานเท่าใด” (สดุดี 13:1-2)

น้ำพระทัยของพระเจ้า

เรามักแสวงหาน้ำพระทัยพระเจ้า โดยเฉพาะเมื่อเราตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เราคิดว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ฉันควรจะอยู่ต่อหรือพระเจ้าอยากให้ฉันไปที่อื่น? ทางเดียวที่จะรู้ได้อย่างแน่ชัดคือ ทำสิ่งที่พระองค์ทรงให้คุณทำขณะนี้ ทำหน้าที่ที่คุณได้รับมอบหมายในปัจจุบันและรอให้พระเจ้าทรงเปิดเผยก้าวต่อไป

ความคิดคำรามที่เตรียมขย้ำ

หลายปีก่อน ผมและพ่อไปไต่เขาด้วยกันที่แถบบิ๊ก เบนด์ รัฐเท็กซัส ซึ่งขณะนี้เป็นอุทยานแห่งชาติ แต่ในสมัยนั้นยังเป็นป่ารกร้าง

เราใช้คุกกี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้งานเว็บไซต์ หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไป นั่นเป็นการแสดงว่าท่านยอมรับ นโยบายการใช้คุกกี้ของเรา