หลายปีก่อน ผมได้อ่านบทกวีของจอร์จแมคโดนัลด์ ชื่อ “ชีวิตที่ไม่มีใครมองเห็น” เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มที่มีสติปัญญาและมีความรู้สูง แต่ได้หันหลังให้กับอาชีพทางการศึกษาที่มีเกียรติ แล้วกลับไปหาพ่อแก่ๆ ที่บ้านไร่และทุ่มเทกับ “งานธรรมดาๆ” และ “การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในรูปแบบเรียบง่าย” เพื่อนๆ ต่างก็บ่นว่าเขาทิ้งความสามารถไปอย่างสูญเปล่า

บางทีคุณก็อาจกำลังรับใช้อยู่ในที่ที่ไม่มีใครสนใจ และทำงานธรรมดาๆ คนอื่นอาจคิดว่าเป็นการสูญเปล่า แต่พระเจ้าไม่เคยทำให้สิ่งใดสูญเปล่า การกระทำที่สำแดงความรักเพื่อพระองค์จะได้รับการจดจำและมีผลไปชั่วนิรันดร์ ทุกที่แม้จะเป็นที่เล็กน้อยพระเจ้าก็ทรงกระทำกิจได้ การมีอิทธิพลต่อชีวิตผู้อื่นไม่ใช่เพียงแค่การกระทำหรือคำพูดที่สวยหรู แต่อาจเป็นการช่วยเหลือผู้คนในแบบง่ายๆ เช่น การอยู่เป็นเพื่อน การรับฟัง ความเข้าใจในความจำเป็น รัก และอธิษฐานเผื่อ สิ่งเหล่านี้ทำให้หน้าที่ประจำวันเปลี่ยนเป็นการนมัสการและการรับใช้

เปาโลท้าทายชาวเมืองโคโลสีว่า “และเมื่อท่านจะกระทำสิ่งใดด้วยวาจาหรือด้วยกายก็ตามจงกระทำทุกสิ่งในพระนามของพระเยซูเจ้า” และ “จงทำด้วยความเต็มใจเหมือนกระทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ใช่เหมือนกระทำแก่มนุษย์ท่านรู้ว่าท่านจะได้รับมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นบำเหน็จ” (โคโลสี 3:17,23-24) พระเจ้าทรงเอาพระทัยใส่และยินดีที่ได้ใช้เรา – DHR