“ฉันกลัวเหลือเกิน”
"ฉันกลัวเหลือเกิน” นี่คือข้อความที่วัยรุ่นคนหนึ่งโพสต์ในเฟสบุ๊ค เมื่อเธอเล่าให้เพื่อนฟังถึงการตรวจสุขภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น เธอเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลและต้องผ่านการตรวจหลายขั้นตอนในเมืองที่อยู่ไกลจากบ้านถึงสามชั่วโมง และต้องคอยอย่างร้อนใจขณะที่แพทย์พยายามหาสาเหตุของปัญหาสุขภาพร้ายแรงที่เธอกำลังเผชิญอยู่
อยู่ตรงนี้เพื่อรับใช้
ถึงเวลาที่คริสตจักรของเราจะแต่งตั้งผู้นำคริสตจักรกลุ่มใหม่ เพื่อแสดงถึงบทบาทของผู้นำที่รับใช้ ผู้ปกครองคริสตจักรได้เข้าร่วมในพิธีล้างเท้า ผู้นำแต่ละคนรวมทั้งศิษยาภิบาล ได้ล้างเท้าให้กันขณะที่ที่ประชุมเฝ้าดูพวกเขา
คู่เหมือน
เขาว่ากันว่าเราทุกคนต่างมีคู่เหมือน หมายถึง คนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องเป็นญาติ แต่มีหน้าตาเหมือนเรามาก
ร้องเพลงกับคุณยายไวโอเล็ต
หญิงชราคนหนึ่งชื่อไวโอเล็ตนั่งอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลในจาไมก้า เธอยิ้มต้อนรับกลุ่มวัยรุ่นที่แวะมาเยี่ยม แม้อากาศวันนั้นจะร้อนเหนอะหนะ แต่คุณยายก็ไม่บ่นและยังร้องเพลงอย่างเบิกบานว่า “ฉันกำลังวิ่ง กระโดด โลดเต้น สรรเสริญพระเจ้า!” ขณะที่ร้อง คุณยายก็แกว่งแขนไปมาราวกับกำลังวิ่งอยู่ คนที่อยู่รายรอบน้ำตาไหล เพราะคุณยายไวโอเล็ตไม่มีขา คุณยายบอกว่าที่เธอร้องเพลงนี้ก็เพราะ “พระเยซูรักฉัน พอขึ้นไปบนสวรรค์ ฉันจะมีขาไว้วิ่งได้”
เรียนรู้ภาษาของเขา
ผมยืนต่อหน้าที่ประชุมในคริสตจักรเล็กๆ แห่งหนึ่งในจาไมกาและพยายามพูดให้ชัดที่สุดว่า “หวา กวาน จาไมกา” การตอบสนองดีกว่าที่ผมคาดไว้ ทุกคนยิ้มและปรบมือให้ผม
ใจเมตตา
พวกเราเจ็ดคนไปชมการแสดงดนตรีที่สวนสนุกซึ่งคนแน่นมาก พวกเราอยากนั่งติดกัน จึงพยายามจะนั่งเบียดกันในแถวเดียว แล้วผู้หญิงคนหนึ่งก็เบียดตัวเข้ามา ภรรยาของผมบอกเธอว่าพวกเราอยากจะนั่งด้วยกัน แต่ผู้หญิงคนนั้นตอบอย่างรวดเร็วว่า “แย่จริง” แล้วเธอกับเพื่อนอีกสองคนก็เบียดเข้ามา
ไม่ใช่ฉัน
ในช่วงวันหยุดเมื่อเร็วๆ นี้ ผมหยุดโกนหนวดและเริ่มไว้เครา เพื่อนและผู้ร่วมงานตอบสนองต่างกันๆ ส่วนมากชม วันหนึ่งผมมองดูเคราแล้วตัดสินใจว่า “นี่ไม่ใช่ผม” แล้วผมก็โกนเคราออก
พิงพระเยซู
บางครั้งเมื่อผมล้มตัวหนุนหมอนและอธิษฐาน ผมจะจินตนาการว่า ผมเอนกายพิงพระเยซู ทุกครั้งที่ทำเช่นนี้ผมจะนึกถึงพระวจนะที่พูดถึงอัครทูตยอห์น ยอห์นบันทึกว่าท่านนั่งข้างพระเยซูในพระกระยาหารมื้อสุดท้าย “ที่สำรับมีสาวกคนหนึ่งที่พระองค์ทรงรัก ได้เอนกายอยู่ใกล้พระทรวงของพระองค์” (ยน.13:23)
มอบให้ทั้งหมด
สมัยที่ผมเล่นบาสเก็ตบอลวิทยาลัย ผมตั้งใจแน่วแน่ทุกต้นฤดูกาลแข่งว่าผมจะเดินเข้าโรงยิมและอุทิศตนเองทั้งหมดให้โค้ช ผมจะทำทุกสิ่งที่โค้ชบอกให้ทำ
