สิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจจากการไปเที่ยวยุโรปคือ การได้เยี่ยมชมมหาวิหารหลายแห่งซึ่งงดงามตระการตา ทั้งยังสูงตระหง่านตรงสู่สวรรค์ทั้งสถาปัตยกรรม ศิลปะ และสัญลักษณ์ที่พบในอาคารล้วนน่าพิศวงและอลังการ ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นตะลึง

ขณะที่ผมคิดว่าสิ่งก่อสร้างเหล่านี้สร้างขึ้นเพื่อสะท้อนความสง่างามและความยิ่งใหญ่เหนือทุกสิ่งของพระเจ้า ผมสงสัยว่า เราจะสามารถเก็บเอาความยิ่งใหญ่แบบนี้ของพระเจ้าไว้ในใจและความคิดของเราได้อย่างไร และคิดถึงความยิ่งใหญ่นั้นครั้งแล้วครั้งเล่าด้วย

วิธีหนึ่งที่เราทำได้ คือการมองข้ามสิ่งก่อสร้างอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์ แล้วพิจารณาถึงความยิ่งใหญ่ของสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง มองดูท้องฟ้ายามค่ำที่เต็มด้วยดวงดาว แล้วคิดถึงฤทธานุภาพเมื่อตรัสให้จักรวาลเกิดขึ้น ลองอุ้มทารกแรกเกิดแล้วขอบพระคุณสำหรับความอัศจรรย์ของชีวิต ดูเทือกเขาในอลาสก้าที่มีหิมะปกคลุม หรือมหาสมุทรแอตแลนติกอันกว้างใหญ่ที่เต็มด้วยสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างอีกนับล้าน แล้วคิดถึงฤทธิ์อำนาจที่ทำให้ระบบนิเวศทำงานประสานกัน

ไม่ใช่เรื่องผิดถ้ามนุษย์ต้องการจะสร้างสิ่งก่อสร้างสูงสู่สวรรค์เพื่อชี้ให้เราเห็นพระเจ้า แต่คำยกย่องที่แท้จริงควรสงวนไว้แด่พระเจ้าพระองค์เอง ดังที่เราพูดว่า “ข้าแต่พระเจ้า ความยิ่งใหญ่ ฤทธานุภาพ พระสิริ ชัยชนะและความโอ่อ่าตระการเป็นของพระองค์” (1 พศด.29:11)