หลังจากที่ผมกับภรรยามีโอกาสไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ลูฟในกรุงปารีส ผมโทรหาแอดดี้ หลานสาววัย 11 ปี เมื่อผมเล่าว่าได้เห็นภาพวาดโมนาลิซ่าอันโด่งดังของดาวินชี่ เธอถามว่า “โมนาลิซ่ายิ้มไหมคะ?”
นั่นเป็นคำถามที่ผู้คนส่วนใหญ่ต่างสงสัย กว่า 600 ปีแล้วที่ดาวินชี่วาดภาพสีน้ำมันนี้และเราก็ยังไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ยิ้มอยู่หรือไม่ แม้เราจะชื่นชมความงดงามของภาพนี้ แต่เราก็ยังคงพิศวงกับการแสดงออกของโมนาลิซ่า
“รอยยิ้มนั้น” เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ภาพนี้น่าสนใจ แล้วรอยยิ้มนี้สำคัญอย่างไร พระคัมภีร์ได้พูดถึงการยิ้มไว้หรือไม่ ที่จริงในพระคัมภีร์มีคำว่ายิ้ม ปรากฏอยู่ไม่ถึง 5 ครั้ง และไม่ใช่เรื่องที่พระคัมภีร์สั่งให้ทำ แต่ก็แนะให้เรามีทัศนคติที่จะนำไปสู่รอยยิ้ม นั่นคือคำว่า ชื่นชมยินดี คำนี้ปรากฏอยู่ในพระคัมภีร์เกือบ 250 ครั้ง “จิตใจของข้าพเจ้าก็ปีติยินดียิ่ง” ดาวิดเขียนเช่นนี้ขณะที่คิดถึงพระเจ้า (สดด.28:7) “จงเปรมปรีดิ์ในพระเจ้า” (สดด.33:1) พระเจ้าทรง “เป็นความชื่นบานแก่ใจข้าพระองค์” (119:111) และเรา “มีความยินดี” เพราะ “พระเจ้าทรงกระทำการมโหฬารให้เรา” (126:3)
เห็นได้ชัดว่า ความยินดีที่พระเจ้าประทานผ่านทุกสิ่งที่พระองค์ทรงทำให้เรา จะนำรอยยิ้มมาสู่ใบหน้าของเรา
