เทเรซ่าแห่งอวีลา ผู้เชื่อในศตวรรษที่สิบหกเขียนไว้ว่า “ในทุกสิ่งรอบตัวนั้น เรามองหาหนทางอันน่ารื่นรมย์ในการรับใช้พระเจ้า” เธอสะท้อนให้เห็นด้วยความเศร้าใจถึงวิธีต่างๆที่เราพยายามจะเป็นผู้ควบคุม โดยใช้วิธีการที่ง่ายกว่าและ “น่ารื่นรมย์” มากกว่าการที่จะยอมจำนนต่อพระเจ้าโดยสิ้นเชิง เรามักจะเติบโตอย่างช้าๆ ลังเล หรือแม้แต่ไม่เต็มใจที่จะเชื่อวางใจในพระองค์อย่างสุดใจ ดังนั้นเทเรซ่าจึงสารภาพว่า “แม้ในขณะที่เรามอบถวายชีวิตให้พระองค์ทีละนิดนั้น เราก็จะต้องเต็มใจที่จะรับของขวัญจากพระองค์ทีละน้อย จนกว่าเราจะมอบถวายชีวิตทั้งหมดแด่พระองค์”

ในฐานะมนุษย์ ความไว้วางใจไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติสำหรับพวกเราหลายคน ดังนั้นหากการที่เราจะได้มีประสบการณ์กับพระคุณและความรักของพระเจ้านั้น ขึ้นอยู่กับความสามารถที่เราจะเชื่อวางใจและรับพระคุณความรักแล้วล่ะก็ เราคงลำบากแน่! แต่เมื่อเราอ่านใน 1 ยอห์น 4 นั้นพระเจ้าได้ทรงรักเราก่อน (ข้อ 19) พระองค์ทรงรักเรามาเนิ่นนานก่อนที่เราจะสามารถรักพระองค์ได้ ถึงขนาดทรงยินดีเสียสละพระบุตรของพระองค์เพื่อเรา ยอห์นบันทึกไว้ด้วยความประหลาดใจและซาบซึ้งใจว่า นี่คือ “ความรัก” (ข้อ 10)

พระเจ้าทรงค่อยๆเยียวยาจิตใจของเราทีละนิดเพื่อให้รับความรักจากพระองค์ พระคุณของพระองค์ค่อยๆหลั่งลงมาทีละน้อยเพื่อช่วยให้เราละทิ้งความกลัว (ข้อ18) พระคุณของพระองค์เข้าถึงจิตใจของเราทีละน้อย จนกระทั่งเราพบว่าตนเองได้มีประสบการณ์กับความงดงามและความรักอันล้นเหลือของพระองค์