ขณะเตรียมโหนสลิงจากจุดที่สูงที่สุดในเขตป่าฝนที่เซนต์ลูเซียซึ่งเป็นเกาะในทะเลแคริบเบียน ความกลัวเอ่อล้นภายในฉัน ไม่กี่วินาทีก่อนจะกระโดดจากฐาน ความคิดของฉันก็เต็มไปด้วยข้อผิดพลาดทุกอย่างที่อาจเกิดขึ้น แต่ด้วยความกล้าทั้งหมดที่รวบรวมได้ (และทางเลือกอันน้อยนิดที่จะถอยกลับ) ฉันจึงทิ้งตัวลงมา ฉันร่วงลงจากยอดไม้ พุ่งตัวผ่านดงไม้เขียวชอุ่ม ลมพัดผ่านเส้นผม และความกังวลของฉันก็ค่อยๆจางหายไป ขณะเคลื่อนที่ผ่านอากาศโดยทิ้งตัวไปตามแรงโน้มถ่วง ภาพฐานถัดไปก็ชัดเจนขึ้น และการหยุดอย่างนุ่มนวลทำให้รู้ว่าฉันมาถึงอย่างปลอดภัย

ช่วงเวลาบนเชือกสลิงของฉันทำให้เห็นภาพเวลาที่พระเจ้าทรงมอบหน้าที่ใหม่อันท้าทายและยากแก่เรา พระคัมภีร์สอนให้เราวางใจในพระเจ้าและ “อย่าพึ่งพาความรอบรู้ของ[เรา]เอง” (สภษ.3:5) เมื่อเรารู้สึกสงสัยและไม่แน่ใจ เมื่อจิตใจของเราเต็มไปด้วยความกลัวและคำถาม เส้นทางของเราอาจไม่ชัดเจนและบิดเบี้ยว แต่เมื่อเราตัดสินใจก้าวออกไปด้วยความเชื่อโดยยอมมอบทางของเราไว้กับพระเจ้า “พระองค์จะทรงกระทำให้วิถีของ[เรา]ราบรื่น” (ข้อ 6)

เราจะมีความมั่นใจมากขึ้นเมื่อได้ก้าวออกไปด้วยความเชื่อ โดยการเรียนรู้จักพระเจ้าผ่านการใช้เวลาอธิษฐานและอ่านพระวจนะเราสามารถค้นพบอิสรภาพและความสงบสุขแม้ในความท้าทายของชีวิต เมื่อเรายึดมั่นในพระเจ้าและยอมให้พระองค์ทรงนำเราผ่านการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเรา