กวี จิตรกรและผู้พิมพ์ภาพ วิลเลี่ยม เบล็กมีความสุขในชีวิตแต่งงาน 45 ปีกับแคทเธอรีนภรรยา นับจากวันแต่งงานจนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 1827 พวกเขาทำงานเคียงข้างกัน แคทเธอรีนเติมสีให้กับภาพร่างของวิลเลี่ยม และการอุทิศตัวต่อกันของพวกเขานั้นยืนหยัดผ่านช่วงปีที่ยากไร้และอุปสรรคอื่นๆ แม้ในสัปดาห์ท้ายๆ ที่สุขภาพของเขาอ่อนแอ เบล็กก็ยังคงทำงานศิลปะ และภาพร่างชิ้นสุดท้ายของเขาคือใบหน้าของภรรยา สี่ปีต่อมาแคทเธอรีนเสียชีวิตโดยที่กำดินสอของสามีไว้ในมือ

ความรักที่มีชีวิตชีวาของครอบครัวเบล็กสะท้อนถึงความรักที่พบในเพลงซาโลมอน และแม้ว่าการพรรณนาความรักของพระธรรมเล่มนี้มีความหมายถึงชีวิตแต่งงาน แต่ผู้เชื่อพระเยซูในยุคแรกก็เชื่อเช่นกันว่านี่คือการบอกถึงความรักที่ไม่มีวันมอดดับลงของพระเยซูต่อทุกคนที่ติดตามพระองค์ บทเพลงนี้พรรณนาถึงความรักที่ “เข้มแข็งอย่างความตาย” ซึ่งเป็นคำเปรียบเปรยที่พิเศษ เนื่องจากความตายนั้นคือความเป็นจริงสุดท้ายและไม่อาจหลีกเลี่ยงเท่าที่มนุษย์จะเคยรู้จัก (8:6) ความรักอันแรงกล้านี้ “ก็คือประกายเพลิง คือประกายเพลิงที่แสนรุนแรง” (ข้อ 6) และไม่เหมือนกับเปลวไฟที่เราคุ้นเคย ประกายเพลิงนี้ไม่อาจดับได้แม้โดยน้ำที่ไหลท่วมบ่า บทเพลงนี้ยืนยันว่า “น้ำมากหลายไม่อาจดับความรักให้มอดเสียได้” (ข้อ 7)

ในหมู่พวกเรามีใครบ้างที่ไม่ปรารถนาความรักแท้ บทเพลงนี้เตือนใจเราว่าเมื่อใดก็ตามที่เราพบความรักที่แท้จริง พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดสูงสุดของความรักนั้น และในพระเยซูเราแต่ละคนสามารถรู้จักความรักอันลึกซึ้งและไม่มีวันตายได้ คือความรักที่เหมือนประกายเพลิงที่แสนรุนแรง