ตอนที่ลูกสาวของฉันยังเล็กมากๆ ฉันจะคอยบอกคำที่ใช้เรียกสิ่งต่างๆที่เธอพบเห็น โดยฉันจะพูดคำนั้น หรือปล่อยให้เธอได้สัมผัสกับสิ่งที่เธอไม่คุ้นเคยแล้วจึงพูดคำนั้นให้เธอฟัง เพื่อให้เธอเข้าใจและรู้คำศัพท์ในโลกกว้างใหญ่ที่เธอกำลังสำรวจ แม้จะเป็นเรื่องปกติที่ฉันกับสามีอาจคาดหมาย (หรือหวัง) ว่าคำแรกที่เธอพูดจะเป็นคำว่าแม่ หรือพ่อ แต่เราต้องประหลาดใจกับคำพูดแรกที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง ปากน้อยๆของเธอพึมพำคำว่าฉว่าง โดยพยายามจะออกเสียงคำว่า สว่าง ที่ฉันเพิ่งจะพูดให้เธอฟัง

ความสว่างเป็นหนึ่งในคำตรัสแรกของพระเจ้าที่บันทึกให้เราเห็นในพระคัมภีร์ ขณะที่พระวิญญาณของพระเจ้าปกอยู่เหนือโลกที่มืดมิด ว่างเปล่า และไร้รูปร่าง พระองค์ทรงสร้างแสงสว่างขึ้นโดยตรัสว่า “จงเกิดความสว่าง” (ปฐก. 1:3) พระองค์ตรัสว่าความสว่างนั้นดีและพระวจนะทั้งเล่มก็ยืนยันเช่นนั้น ดังที่ผู้เขียนสดุดีอธิบายว่า พระวจนะของพระเจ้าให้ความสว่างแก่ความเข้าใจของเรา (สดด.119:130) และพระเยซูทรงเรียกพระองค์เองว่า “ความสว่างของโลก” ผู้ประทานแสงสว่างแห่งชีวิต (ยน.8:12)

คำตรัสแรกของพระเจ้าในการทรงเนรมิตสร้างโลกคือการให้เกิดความสว่าง ไม่ใช่เพราะพระองค์จำเป็นต้องมีความสว่างเพื่อจะทำงานได้ แต่ทรงสร้างความสว่างนั้นเพื่อเรา ความสว่างทำให้เรามองเห็นพระองค์และเห็นถึงฝีพระหัตถ์ของพระองค์ในสรรพสิ่งที่ทรงสร้างไว้รอบตัวเรา ให้เราสามารถแยกแยะสิ่งดีออกจากสิ่งไม่ดี และติดตามพระเยซูไปทีละก้าวในโลกที่กว้างใหญ่นี้