ในบทความเกี่ยวกับการเป็นพี่เลี้ยง แฮนนาห์ เชลอธิบายว่าพี่เลี้ยงจำเป็นต้องให้การสนับสนุน ท้าทาย และสร้างแรงบันดาลใจ แต่ “สิ่งแรกและอาจจะสำคัญที่สุดคือพี่เลี้ยงที่ดีจะต้องมองเห็นคุณ… การได้รับการยอมรับเป็นความจำเป็นพื้นฐานของมนุษย์ ซึ่งไม่ใช่ในแง่ของการให้รางวัลหรือประกาศให้คนรู้แต่ในแง่ของการที่ ‘มีคนเห็น’” มนุษย์ทุกคนจำเป็นต้องได้รับการยอมรับ เป็นที่รู้จักและเชื่อใจ

ในพันธสัญญาใหม่ บารนาบัสซึ่งชื่อของท่านหมายถึง “บุตรแห่งการหนุนน้ำใจ” มีของประทานในการ “มองเห็น” ผู้คนที่อยู่รอบๆตัวเขา ในกิจการบทที่ 9 ท่านเต็มใจที่จะให้โอกาสแก่เซาโลเมื่อสาวกคนอื่นๆ “กลัวเขา” (ข้อ 26) เซาโล (หรือเปาโลในกจ.13:9) เคยมีประวัติที่ข่มเหงผู้เชื่อในพระเยซู (กจ.8:3) ดังนั้นพวกสาวกจึงไม่คิดว่า “เซาโลเป็นสาวก” (ข้อ 26)

ต่อมาเปาโลและบารนาบัสขัดแย้งกันเรื่องที่จะพามาระโกไปกับพวกเขาในการไป “เยี่ยมพี่น้องในทุกเมืองที่เราได้ประกาศ” (กจ.15:36) เปาโลไม่คิดว่าเป็นการฉลาดที่จะพามาระโกไปด้วยเพราะเขาเคยละทิ้งพวกท่านมาก่อน แต่น่าแปลกใจที่ต่อมาเปาโลขอความช่วยเหลือจากมาระโก “จงไปตามมาระโกและพาเขามาด้วย เพราะเขาช่วยปรนนิบัติข้าพเจ้าได้เป็นอย่างดี” (2 ทธ.4:11)

บารนาบัสใช้เวลาในการ “มองเห็น” ทั้งเปาโลและมาระโก บางครั้งเราอาจจะอยู่ในตำแหน่งเดียวกับบารนาบัส ในการรับรู้ถึงศักยภาพของผู้อื่น หรือรู้ตัวว่าเราจำเป็นต้องมีพี่เลี้ยงฝ่ายวิญญาณ ให้เราขอพระเจ้าที่จะทรงนำเราไปหาผู้ที่เราจะสามารถหนุนน้ำใจเขา และผู้ที่จะสามารถหนุนน้ำใจเราด้วยเช่นกัน