เมื่อจอนนี่ อิริคสัน ทาดะ ได้กลับบ้านหลังทนทุกข์จากอุบัติเหตุขณะว่ายน้ำที่ทำให้เธอเป็นอัมพาต ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้ประตูบ้านแคบเกินไปสำหรับรถเข็นของเธอ และอ่างล้างหน้าก็สูงเกินไป เธอต้องมีคนคอยป้อนอาหารให้จนกระทั่งเธอตัดสินใจเรียนรู้ที่จะกินอาหารด้วยตัวเองอีกครั้ง ครั้งแรกที่เธอยกช้อนพิเศษมาที่ปากด้วยแขนที่ถูกดามไว้ เธอรู้สึกอับอายมากเพราะเธอทำซอสแอปเปิ้ลหกเลอะเสื้อผ้า แต่เธอทนฝึกต่อไป เธอบอกว่า “เคล็ดลับของฉันคือเรียนรู้ที่จะพึ่งพาพระเยซู และบอกกับพระองค์ว่า ‘โอ้ พระเจ้า โปรดช่วยฉันด้วย’” วันนี้เธอสามารถใช้ช้อนได้เป็นอย่างดี

จอนนี่บอกว่าการถูกกักขังของเธอทำให้เธอมองไปที่ผู้ต้องขังอีกคนหนึ่ง คืออัครทูตเปาโลผู้ถูกขังในคุกที่โรม และจดหมายที่ท่านเขียนถึงชาวฟีลิปปี จอนนี่มุ่งมั่นที่จะทำให้ได้เหมือนเปาโล “เพราะข้าพเจ้าจะมีฐานะอย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็เรียนรู้แล้วที่จะพอใจอยู่อย่างนั้น” (ฟป.4:11) สังเกตว่าเปาโลต้องเรียนรู้ที่จะมีสันติสุข ซึ่งไม่ใช่ธรรมชาติของท่าน ท่านมีความพึงพอใจได้อย่างไร ก็โดยการวางใจในพระคริสต์ “ข้าพเจ้าผจญทุกสิ่งได้ โดยพระองค์ผู้ทรงเสริมกำลังข้าพเจ้า” (ข้อ 13)

เราทุกคนต้องเผชิญความท้าทายที่แตกต่างกันตลอดชีวิตของเรา เราสามารถมุ่งหวังความช่วยเหลือ กำลัง และสันติสุขในพระเยซูได้ทุกเวลา พระองค์จะทรงช่วยเราให้สามารถอดกลั้นไม่ตะคอกใส่คนที่เรารัก พระองค์จะทรงมอบความกล้าให้เราที่จะทำงานชิ้นต่อไปที่ยากขึ้น ให้เราพึ่งพาในพระองค์และพบกับความพึงพอใจ