ในปี 2018 โคลิน โอ เบรดี้นักกีฬาผู้อดทนออกเดินเท้าแบบที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน เขาเดินข้ามทวีปแอนตาร์กติกาตามลำพัง และลากรถเลื่อนบรรทุกเสบียงไปด้วยเป็นระยะทางราว 1,500 กิโลเมตรในเวลา 54 วัน คือเป็นการเดินทางครั้งสำคัญด้วยความทุ่มเทและกล้าหาญ

โอ เบรดี้เล่าถึงช่วงเวลาที่อยู่ลำพังกับน้ำแข็ง ความหนาวและระยะทางที่น่าท้อใจว่า “ผมอยู่ในห้วงเวลา ใคร่ครวญ จดจ่อ [เต็มด้วยความมานะบากบั่น] ตลอดเวลา ทั้งจดจ่อที่เป้าหมายปลายทาง และปล่อยให้จิตใจได้ทบทวนบทเรียนอันลึกซึ้งของการเดินทางนี้ไปด้วย”

พวกเราที่เชื่อในพระเยซูอาจคุ้นเคยกับข้อความนั้น ซึ่งฟังดูคล้ายการทรงเรียกต่อเราซึ่งเป็นผู้เชื่อ คือจดจ่อที่เป้าหมายในการใช้ชีวิตเพื่อสรรเสริญ (ถวายเกียรติ) แด่พระเจ้าและสำแดงพระองค์แก่ผู้อื่น ในกิจการ 20:24 เปาโลผู้คุ้นเคยกับการเดินทางที่อันตรายกล่าวว่า “ข้าพเจ้ามิได้ถือว่าชีวิตของข้าพเจ้าเป็นสิ่งมีค่าและประเสริฐสำหรับตัวข้าพเจ้า แต่ในชีวิตของข้าพเจ้าขอทำหน้าที่ให้สำเร็จก็แล้วกัน และทำการปรนนิบัติที่ได้รับมอบหมายจากพระเยซูเจ้าคือที่จะเป็นพยานถึงข่าวประเสริฐซึ่งสำแดงพระคุณของพระเจ้า”

ขณะที่เราดำเนินอยู่ในความสัมพันธ์กับพระเยซู ให้เราระลึกถึงจุดประสงค์ของการเดินทางและบากบั่นจนถึงวันที่เราพบองค์พระผู้ช่วยให้รอดโดยตรง