เด็กหนุ่มกลับมาจากโบสถ์ถึงบ้านและเล่าอย่างตื่นเต้นว่าได้เรียนเรื่องของเด็กผู้ชายที่ “ทำขนมปังและตกปลาทั้งวัน” แน่นอนว่าเขานึกถึงเด็กชายตัวเล็กๆ ที่มอบขนมปังกับปลาให้พระเยซู

พระเยซูทรงสั่งสอนประชาชนทั้งวัน และเหล่าสาวกขอให้พระองค์ให้ประชาชนไปซื้ออาหารตามหมู่บ้าน พระเยซูตรัสตอบเหล่าสาวกว่า “เขาไม่จำเป็นต้องไปจากที่นี่ พวกท่านจงเลี้ยงเขาเถิด” (มธ.14:16) เหล่าสาวกไม่เข้าใจเพราะมีคนที่ต้องเลี้ยงมากกว่าห้าพันคน

คุณคงจะรู้เรื่องต่อจากนี้แล้ว ว่าเด็กชายสละอาหารมื้อเที่ยงของตน ซึ่งก็คือขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวและพระเยซูทรงใช้เลี้ยงฝูงชน (ข้อ 13-21) แนวคิดหนึ่งโต้แย้งว่าความใจกว้างของเด็กชายเป็นแรงบันดาลใจให้ฝูงชนแบ่งปันอาหารแก่กันด้วย แต่มัทธิวเจตนาบอกเล่าให้เราเข้าใจว่า นี่คือการอัศจรรย์และเรื่องนี้ปรากฏอยู่ในพระกิตติคุณทั้งสี่เล่ม

เราเรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้ได้บ้าง ครอบครัว เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงานและคนอื่นๆ ที่อยู่รอบตัวเรามีความจำเป็นที่ต่างกัน เราควรให้เขาไปหาคนที่มีความสามารถมากกว่าเราหรือไม่ แน่นอนว่าความต้องการของบางคนก็เกินความสามารถของเรา แต่ก็ไม่เสมอไป ไม่ว่าคุณมีอะไร ได้แก่ อ้อมกอด คำพูดที่มีน้ำใจ รับฟัง คำอธิษฐาน และสติปัญญาที่สั่งสมมา จงมอบให้พระเจ้าแล้วรอดูว่าพระองค์จะทำอะไร