ฉันแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อต้องกล่าวคำอำลาหลานสาวก่อนที่เธอจะย้ายไปรัฐแมสซาชูเสทเพื่อเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยบอสตัน แม้เธอเคยห่างบ้านไปเรียนปริญญาตรี 4 ปี แต่ก็ยังอยู่ในรัฐเดียวกับเราและขับรถแค่สองชั่วโมงครึ่งกลับมาหาเราได้ไม่ยาก ตอนนี้เธออยู่ห่างจากเรา 1,300 กิโลเมตร เราจึงไม่ได้พบปะพูดคุยกันอีก ฉันได้แต่วางใจว่าพระเจ้าจะดูแลเธอ

เปาโลคงรู้สึกเช่นเดียวกันเมื่อกล่าวคำอำลาผู้ปกครองคริสตจักรในเมืองเอเฟซัส ท่านได้ก่อตั้งคริสตจักรแห่งนี้และสั่งสอนพวกเขาอยู่ 3 ปี ดังนั้น ท่านจึงรู้สึกใกล้ชิดกับผู้ปกครองเหล่านี้ราวกับคนในครอบครัว ขณะนี้ท่านต้องไปที่เยรูซาเล็มและคงไม่ได้พบพวกเขาอีก

แต่เปาโลก็มีคำแนะนำก่อนอำลาให้กับชาวเอเฟซัส แม้พวกเขาจะไม่มีเปาโลคอยสอนอีกต่อไป แต่ชาวเอเฟซัสไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยว พระเจ้าจะยังคงฝึกฝนให้พวกเขานำคริสตจักรผ่านทาง “คำแห่งพระคุณของพระองค์” (กจ.20:32) และจะทรงอยู่กับพวกเขาเสมอ

การกล่าวคำอำลาอาจเป็นเรื่องยาก ไม่ว่าจะกับลูกที่โตแล้วออกจากบ้านไปหรือครอบครัวและเพื่อนที่ต้องย้ายบ้าน พวกเขาไปมีชีวิตใหม่จะไกลจากเรา เมื่อเราปล่อยมือจากพวกเขา เราวางใจได้ว่าพวกเขาจะอยู่ในพระหัตถ์พระเจ้า พระองค์ทรงหล่อหลอมชีวิตของพวกเขาและตอบสนองความจำเป็นของพวกเขาได้มากยิ่งกว่าเราเสียอีก