ผู้อพยพหนุ่มชาวแอฟริกันชื่อสตีเว่นเป็นคนไร้สัญชาติ เขาคิดว่าตัวเองอาจจะเกิดที่โมซัมบิกหรือซิมบับเว แต่ไม่เคยรู้จักพ่อและสูญเสียแม่ไป เธอหนีสงครามกลางเมือง โดยเดินเท้าข้ามประเทศและนอนข้างถนน สตีเว่นไม่มีบัตรประชาชนและพิสูจน์ไม่ได้ว่าเขาเกิดที่ไหน เขาไปที่สถานีตำรวจอังกฤษและขอให้ตำรวจจับ สำหรับเขา คุกน่าจะดีกว่าการพยายามดำรงชีวิตข้างถนนโดยไม่มีสิทธิและสวัสดิการในฐานะพลเมือง

เปาโลคิดถึงสภาพชีวิตไร้สัญชาติ เมื่อท่านเขียนจดหมายถึงชาวเอเฟซัส ผู้อ่านของท่านซึ่งไม่ใช่ชาวยิวรู้ว่า การมีชีวิตในฐานะคนต่างด้าวและคนนอกเป็นอย่างไร (อฟ. 2:12) แต่เมื่อพวกเขาได้พบชีวิตและความหวังในพระคริสต์ (อฟ.1:13) จึงรู้ว่าการได้เป็นคนของแผ่นดินสวรรค์ความหมายว่าอย่างไร (มธ.5:3) และการเป็นที่รู้จักและได้รับการดูแลจากพระบิดามีความหมายเพียงไร และพระเยซูได้เปิดเผยให้เรารู้จักพระบิดา (มธ.6:31-33)

แต่เปาโลรู้ดีว่าเมื่ออดีตผ่านพ้นไป ความทรงจำแสนสั้นอาจทำให้เราลืมไปว่า ความสิ้นหวังเป็นแค่ความจริงในอดีตที่ผ่านไปแล้ว ขณะที่ความหวังคือบรรทัดฐานใหม่

ขอพระเจ้าช่วยเราให้มีชีวิตอยู่ในสวัสดิภาพ คือรู้ว่าความสัมพันธ์ที่เรามีในฐานะสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้านั้นได้มาโดยความเชื่อในพระคริสต์และที่จะเข้าใจสิทธิและของการพำนักอยู่ในพระองค์